Рецензия на «Сябрук» (Ядвига Довнар)
Ядвiга! Першы верш, якi я адкрыла на Вашай старонцы за той доугi час, як не заглядвала да Вас, аказауся прыемным падарункам для мяне. Верш пра сябра так цiкава написаны, што у мяне не хапае слоу выказаць сваё захапленне. Вельмi да спадобы! Апошнi час маё жыццё пераклiкаецца з кацячымi гiсторыямi i з адной гiсторыяй я падзялiлася на сваёй старонцы. Асаблiва прыемна, што верш напiсаны на роднай мове. На жаль мне усё цяжэй на ёй размауляць, таму што няма нiякай практыкi. З павагай да Вас i самымi добрымi пажаданнямi, Тамара Тамара Родник 02.08.2019 20:10 • Заявить о нарушении
Тамарачка, дзякую Вам шчыра, за Ваш водгук, і так прыемна, што мой сябрук пабыў і Вашым у гэтым вершы! Мы таксама ў асноўным выкарыстоўваем пры размове "трасянку", але, калі пачынаю пісаць верш, то словы прыходзяць толькі на "мове" яшчэ пры яго нараджэнні. Бывае, што некалькі моўных радкоў, якімі звярнуся да героя(у гэтым выпадку да свайго ката была фраза "бацькоў не выбітаюць, як вядома" - значыць "цярпі гаспадыню") з'яўляюцца штуршком для развіцця і прадаўжэння тэмы. Вось неяк так. Мне аднолькавыя і "мова", і "язык".
З сустрэчнай павагай і цеплынёй маёй душы, Ядвига Довнар 03.08.2019 13:05 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
