Рецензия на «Grodzienszczyzna» (Юлия Грандовска)
GRODZIĘŃSZCZYZNA ZIEMIĄ NIEZWYKŁĄ Nie będę przytaczać dowodów wielkości. Unikam bowiem objawów zazdrości. Bowiem „macierz” dowody odrzuca wcale. Macierz nie dzieli na wielkie czy małe. Niepodważalne jest to pojęcie: Są dzieci Grodna rozsiane po świecie. Każdy na czole ma niby pieczęci – Kto je obdarzył podróży chęcią? Dążą do szczytów, do nowych przestrzeni: Wędrują, wędrują bez lęku czy leni – Więzy wśrod ludzi wciąż utrwalają. Dziwne są bardzo, bo zysków nie mają. Jak co się spotka - wołają do wszystkich, By sie podzielić świateł połyskiem... Dzieci są dziećmi, ó jednym szczególe: Dorosłymi stać się nie mogą w ogóle. Юлия Грандовска 13.09.2011 00:18 • Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
