Я ў гэтым свеце бы вандроўца,
Але як каханне тваё зберагчы,
Жыццё маё нібы з ядлоўца,
Сустрэч звычайных у начы.
Кружылі павольна па небе,
Агні, дзе невядомы лёс,
Прабач мяне за тое што нервы,
Гарыць каханне, што без слёз.
Я белым снегам, бачыць Бог,
Я снегам лягу поруч ног,
Я белым снегам у журбе,
Я снегам абдыму цябе.
Жадаю я дадаць да слоў,
Жадаю прызнацца толькі табе,
Што задыхала поўнач ізноў,
Вятрамі зімовымі ў імзе.
Любоў ступала асцярожна
На тонкі лёд шыпамі руж,
Здалёку мы так падобныя,
А побач розныя да слёз.
Я в этом мире
© Copyright: Максим Троянович, 2025
Свидетельство о публикации №125112206799
Свидетельство о публикации №125112206799
Рецензии