Маладзічок, як паміж дзён нядзеля.
Самота адграшыла цішынёй.
Святло і цень, як страта і надзея,
Так марыцца мне, калі ты са мной.
Святая цьмянасць зорачкам у патрэбе.
Вакол яшчэ не зведанных свяціл.
Знаёма сцежка месяца на небе,
Дзе знічкі спагадаюць небасхіл.
А сэрца - не каменьчык і не птушка,
Пашчасціць толькі смелым упершыню.
Маладзічок – гарэзнаю вяснушкай,
Ды толькі холад ад таго вагню.
Новолуние
© Copyright: Максим Троянович, 2025
Свидетельство о публикации №125112103222
Свидетельство о публикации №125112103222
Рецензии