Максим Шабурин. Русь Ненаглядная

 
Избалованный городом душным,
Я приду в эту сонную тишь
Наблюдать, как легко и послушно
Мне кивает озёрный камышь,

Как журчит ручеяха ключами,
И курлит балаган журавлей,
Кропотливое солнце лучами
Проникает в просторы полей.

Я-изгнанник из каменных джунглей,
Заблужусь в потаённых местах,
Подсмотреть , как назойливый улей
Суетит в медоносных цветах.

Мне за пазуху ветер игривый
Прошмыгнёт , расстегнув рукава,
Непричёсаной конскою гривой
Поклонится под ноги трава.

Я пропахнусь пыльцою до нитки,
Пропитаюсь росою насквозь,
Загляжусь за усами улитки,
За серьгами лещин и берёз.

Не захочется мне возвращаться
В суматоху людских городов.
Будь я проклят на век любоваться,
Как трепещет осока прудов,

Как долдонит по дереву дятел,
Я часами готов наблюдать .
Всякий Русский наверное спятил ,
Что такое способен предать...

***

Русь Ненаглядная
 
Распешчаны горадам душным,
Я прыйду ў гэту сонную цішу
Назіраць, як лёгка і паслухмяна
Мне ківае азёрны камыш,

Як цурчыць раўчук ключамі,
І курлыча балаган жураўлёў,
Карпатлівае сонца прамянямі
Пранікае ў абшары палёў.

Я-выгнаннік з каменных джунгляў,
Заблуджуся ў патайных месцах,
Падгледзець , як назойлівы вулей
Шугае у меданосных кветках.

Мне за пазуху вецер гуллівы
Прашмыгне , расшпіліўшы рукавы,
Разлахмачанай конскаю грывай
Паклоніцца пад ногі трава.

Я прапахну пылым да ніткі,
Прахарчуюся расою наскрозь,
Загледжуся за вусамі слімака,
За завушніцамі ляшчын і бяроз.

Не захочацца мне вяртацца
Ў мітусню людскіх гарадоў.
Будзь я пракляты на стагоддзе любавацца,
Як трапеча асот сажалак,

Як далдоніць па дрэве дзяцел,
Я гадзінамі гатовы назіраць .
Усякі Рускі напэўна звар'яцеў ,
Што такое здольны здрадзіць...


Рецензии