Люблю я
Больш слухаць ды меньш гаварыць.
Душу і тады усхвалюе
Калі ўтрубцы голас гучыць.
Калі як крынічанька льецца
Нібыта салоўка пяе.
І сэрца няроўна заб’ецца
Бы зноў абдымаю яе.
Люблю калі сонца смяецца,
Усмешкі на тварах людзей.
Люблю калі дожджык пральецца,
Ды гром, што рагоча-гудзе!
Люблю гэта зорнае неба
І рэчку, што побач цячэ.
Ды пах яшчэ цёплага хлеба
Што Мама на лісцях пячэ.
Люблю я пад ліпамі хату,
Стаіць, што ад самай вайны.
Пагутарыць з Мамаю, Татам
Пакуль ўсе жывыя яны.
Дзіўлюся на цуды-світанкі
І вечара краскі лаўлю.
Чуваць калі голас каханкі.
Усё гэта вельмі люблю!
1978.
На жаль, няма ужо ні хаты, ні Мамы, ні Таты.
Свидетельство о публикации №125100601675
Верш для душы!
Добрага здароўя!
С павагай, Ніна.
Нина Агейченко 06.10.2025 17:35 Заявить о нарушении
І такі телефон, у іскусственном інтелекте, можа з'явіцца. Бог пакуль церпіць людское безбожжа. Толкі і такому надыдзе канчына!
З павагай да Вас! Будзьце здаровай!
Николай Сергеевич 01 07.10.2025 07:43 Заявить о нарушении