Люблю я

Быць побач з красуняй люблю я,
Больш слухаць ды меньш гаварыць.
Душу і тады усхвалюе
Калі ўтрубцы голас гучыць.

Калі як крынічанька льецца
Нібыта салоўка пяе.
І сэрца няроўна заб’ецца
Бы зноў абдымаю яе.

Люблю калі сонца смяецца,
Усмешкі на тварах людзей.
Люблю калі дожджык пральецца,
Ды гром, што рагоча-гудзе!

Люблю гэта зорнае неба
І рэчку, што побач цячэ.
Ды пах яшчэ цёплага хлеба
Што Мама на лісцях пячэ.

Люблю я пад ліпамі хату,
Стаіць, што ад самай вайны.
Пагутарыць з Мамаю, Татам
Пакуль ўсе жывыя яны.

Дзіўлюся на цуды-світанкі
І вечара краскі лаўлю.
Чуваць калі голас каханкі.
Усё гэта вельмі люблю!
    1978.
  На жаль, няма ужо ні хаты, ні Мамы, ні Таты.


Рецензии
Сёння ў навінах чула, что каля Гродна зрабілі “тэлефон Ветра”,правады вядуць у неба, там можна пагаварыць з тым каго ўжо няма.

Верш для душы!
Добрага здароўя!
С павагай, Ніна.

Нина Агейченко   06.10.2025 17:35     Заявить о нарушении
Вялікі дзякуй Вам Ніна - добрая Душа!
І такі телефон, у іскусственном інтелекте, можа з'явіцца. Бог пакуль церпіць людское безбожжа. Толкі і такому надыдзе канчына!
З павагай да Вас! Будзьце здаровай!

Николай Сергеевич 01   07.10.2025 07:43   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.