Мой фатум
Жанок гонар - быт няўбогі.
Ганарыцца цар - уладай
Фатум дама - вабы звадай.
Алігарха гонар - віла,
Дзесь на "Беразе блакітным"
А мне хопіць, каб любіла
Тая, што ёсць сном нязбытным!
Яна шчасце падарыла,
Слодыч, незямны нектар!
На кастры яго зварыла,
Раздзьмуўшы кахання жар.
І агнём тым сагравала
Маё сэрца праз гады,
Каб яно не астывала,
Каб кахаў, як малады!
Выкавала мне падкову,
Над дзвярыма каб прыбіў,
Каб і ў сне помніў дамову:
Больш ніводнай не любіў!
Полюбіў яе! Не знаю,
Ці на грэх, ці на дабро,
Але ў жарсці выбіраю
Богам данае рабро!
Свидетельство о публикации №125092103857