Созрела брусника по краю болот... Юрий Боровицкий,

***
Созрела брусника по краю болот,
А рядом с брусникою вереск цветёт...
На минуту присяду у родника,
От этой красы обомлею слегка.

Брусничены, словно на шее каралы,
Средь сизого вереска, ярки и алы,
Сентябрь подарил тёплым землям отцов,
Белоруси любимой, сосновых лесов.

Сорвёшь - на ладони бруснички горят,
От них оторвать не сумеете взгляд.
Это нашей земли благородная кровь
Напиталася влагой её родников.

Созрела брусника по краю болот,
А рядом с брусникою вереск цветёт...
На минуту присяду у родника,
От этой красы обомлею слегка.


Оригинал:



На сухіх баравінах паспелі брусніцы,
А паміж тых брусніц зацвілі верасы...
На хвіліну прысяду ля бруйнай крыніцы,
Апрытомнею трохі ад гэтай красы.

А брусніцы гараць, як на шыі каралі,
Між ліловых аблокаў сівых верасоў.
Гэта верасень цёплы зямлі нашай – кралі,
Беларусі любімай, сасновых лясоў.

А брусніцы гараць, як сарвеш, на далоні,
І не можна вачэй адарваць ад брусніц...
Гэта нашай зямлі урадлівыя гоні
Наталіліся вільгаццю чыстых крыніц...

На сухіх баравінах паспелі брусніцы,
А паміж тых брусніц зацвілі верасы...
На хвіліну прысяду ля бруйнай крыніцы,
Апрытомнею трохі ад гэтай красы...