Хмель жарсцi
Даруе нам ён шчасця дні,
Дае моц саўладаць з бядою
Завалы знішчыць,бы ў агні.
Знікаюць з ім туга, хваробы
І мімалётнае быццё
Калі шэпт любае асобы
Мне кажа: "Ты - маё жыццё!
Няхай гады плывуць, як воды.
Часы юнацтва не вярнуць,
Ты кроплю падаруй свабоды,
Дай вуснаў слодыч не мінуць!
Дай перажыць нам усё тое,
На роднай што было зямлі,
Дзе сеяў месяц залатое
Святло на сонныя палі.
Дзе ў студзень лёталі сняжынкі
З нябёсаў, нібы матылькі,
І погляд вабілі іскрынкі -
Вачэй каханых аганькі.
Ах, дай мне ў жарсці сустракацца
І хмель яе да дна дапіць,
Каб да знямогі цалавацца,
І ўсе яе грахі забыць!
Свидетельство о публикации №125082101216