Не плач, мая родная мова,
Хоць рэдка чуваць цябе ў краю
Не ў модзе тваёй песьні слова,
Твой след нібы ў снезе шукаю.
Цябе адракаліся ў храме,
Замоўчвалі ў яслях і школах,
Каб думкі спрадвечныя самі
Затоптаны сталіся ў смолах.
Цябе прадавалі за грошы,
За званні, за пашпарт ці дом
А ты ўсё маўчала - лік Божы
Стаў роднага краю Хрыстом.
Ты — мова маіх даляглядаў,
Кліч звонкі сумлення і гневу,
Ты — зерне, што ў сэрцы ўкладаў
Мой прадзед яшчэ — без сумневу.
Не плач, мая родная мова,
З табою я ў болі, і ў славе.
Жыць будзе заўжды тваё слова,
Ва ўсёй Беларускай дзяржаве!
Не плач!
© Copyright: Станислав Шастак, 2025
Свидетельство о публикации №125062600178
Свидетельство о публикации №125062600178
Рецензии