І зноў вясна ля закінутай хаты.
Вішнёвы сад у бялюткай кашулі
Стаіць прыціхлы. Маўчун зацяты,
Куды, скажы мне, прапалі гулі?
Куды прапалі жыцця патокі?
Замоўклі жарты, словы прапалі,
Як бы зляцелі ў вырай далёкі
І шлях да хаты не адшукалі.
Штогод у школе ўсё вучняў меней
А сельскім клубе пуста і гулка.
Заходзіць сонца, даўжэюць цені.
Ад шумнай вёскі - ціхая вулка.
Вясна ў садочку самотнай хаты.
У срэбры вішань - звон салаўя.
Кут адзінокі, як бы пракляты -
Мая Айчына, зямля мая!
Элегiя
© Copyright: Станислав Шастак, 2025
Свидетельство о публикации №125041000052
Свидетельство о публикации №125041000052
Рецензии