Лалея Пиктат. На смерть августа. Рус. Бел
по стилю старому.
Закончил он со всем, осталась “малость” –
не стали парой мы.
Казалось мне, что ждёт любовь взаимная,
и с ней – супружество,
но вот который год проходим мимо мы.
А листья кружатся...
А листья кружатся,
потом
замёрзнут лужицы.
Замёрзнут лужицы, замёрзнут чувства –
их тратим даром мы.
Любви недужится – спасёт искусство?
И всё по-старому?
Да нету больше сил, чтоб августить
в другие месяцы!
Мне август разрешил чуть погрустить,
затем – повеситься...
***
На смерць жніўня
Ну, нарэшце, зусім мой памёр жнівень –
па старому стылю.
Скончыў ён з усім, засталася “драбніца” –
не сталі мы парай.
Здавалася мне, што чакае каханне ўзаемная,
і за ім – шлюб,
але вось які год пралятаем міма мы.
А лісце кружыцца...
А лісце кружыцца,
потым
змерзнуць лужыцы.
Змерзнуць лужыцы, змерзнуць пачуцці –
іх марнуем дарма мы.
Каханню нядужыцца – выратуе мастацтва?
І ўсё як было?
Ды няма больш сіл, каб жыць ў жніўні
у іншыя месяцы!
Мне жнівень дазволіў ледзь пасмуткаваць,
затым – павесіцца...
Перевёл максим Троянович
Свидетельство о публикации №124101402582