Конюшня зимой. Константы Галчиньский

Снег - колкий и тяжёлый. Снег придушил все крыши.
Столбом бьёт из конюшни кровавый запах выше.
Кони с бронзовым отливом жуют овёс в мешках,
глаза их - тёмно-синие и красный цвет в устах.

Генерала вестовой смеётся очень мило
И Льва своего Пана чистит щёткою с мылом:
(У Льва от вдохновенья каждый мускул играет.)
Лёд на окне конюшни от тусклой звезды тает.

А вестовой - весь сонный. Встань, друг, рядом пред аркой:
Словно невеста светит златое Солнце ярко.
Воздух чистый и крикни: Зима, чудо - картина,
Меч изумрудный, вбитый в горло снежного джина.



 Stajnia w zimie

Snieg jest ostry i ciezki. Snieg przydusza dachy.
Ze stajni dragiem bija krwiozercze zapachy.
Konie z brazu i z miedzi rozzeraja obrok,
w ustach maja czerwono, w oczach takze modro.

Ordynans generalski usmiecha sie slodko
i Lwa swojego pana czysci nowa szczotka.
(Jest natchnienie ogromne w Lwa miesniach i tluszczach.)
Mala gwiazda za oknem okna lod rozpuszcza.

I ordynans jest senny. Wyjdz, bracie, przed stajnie:
Jak niewiasta ze zlota slonce swieci fajnie.
Powietrze jest i krzyczy: Oj zima, oj zima,
zima miecz szafirowy wbity w gardlo olbrzyma.

1928


Рецензии