Кличуць мясцины. бел
Як мы у розных краінах жывем
Ды ўсё настойлівей клічуць мясціны
Тыя, што малай Радзімай завем.
Тут была вёсачка наша і хата
Дзе бэз з чаромхай глядзелі ў акно
Ды ўжо на могілках Мама і Тата
Брат там так сама даволі даўно.
Часта за працай аб іх забывалі-
Радасці часам, гадзінай бяды.
Рэдка да іх ў іх жіцці пріязжалі,
Рэдка і зараз прыходзім сюды.
Толькі часцей і часцей так балюча
Сэрцу якое заўсёды пры нас.
Тут на Радзіме Душа у сугуччы,
Каб не зніштожылі жыў бы ля вас.
Ён для усіх тут прытулак адзіны
Дзе стаяць помнікі з фота на іх.
Хутка праходзяць спаткання гадзіны
Трэба вяртацца у горад жывых.
Свидетельство о публикации №124031201327
Душевный стих!!!Понравился.
С Масленицей,Николай!
Ирина Рудзите1 12.03.2024 20:41 Заявить о нарушении
http://WWW.STIHI.RU/2011/06/14/1703
С весной!
Николай Сергеевич 01 13.03.2024 06:52 Заявить о нарушении