Туман гусцей над логам,
Спрадвечнасці прывід.
Пакутлівым дарогам
У сівы адліў накід.
Ды толькі сонца гляне
Усяму наперакор,
У крамяным лзірване
Блішчыць расой чабор.
Крамольнік прагавіты
Сыходзіць на ляту,
Курыцца парай жыта
На пэзўную вярсту.
А струны так выразна
На лад стары гучаць
І досыць другарадна
На ўсім жыцця пячаць.
Туман
© Copyright: Максим Троянович, 2023
Свидетельство о публикации №123060103757
Свидетельство о публикации №123060103757
Рецензии