Красуні ў восень ночкай доўгай
Што толку ў старасці з мяне
Квятчастай спадніцай вясёлай
Ад холаду схаваць у(в) цяпле.
І я ад любаты цудоўнай,
Ад лісця залатых дажджоў
На босую нагу ўздоўж роўнай
Дарогі драпал б сто гадоў.
Я хоць і стары, хлопец цёрты,
Кровей замяшаных ў снягах,
Я буду снег чакаць не цвёрды
У вопратцы ў маіх палях
Мне лазенкі парныя любы,
Духмяны венік ад бяроз,
І моцна сціскаючы зубы,
Кідацца ў снег, да дна ў мароз!
Буду
© Copyright: Владимир Балыкин, 2022
Свидетельство о публикации №122092804077
Свидетельство о публикации №122092804077
Рецензии