Владимир Агатов. Кокаинетка. Рус. Бел

Что Вы плачете здесь, одинокая глупая деточка,
Кокаином распятая в мокрых бульварах Москвы?
Вашу тонкую шейку едва прикрывает горжеточка,
Облысевшая, мокрая вся и смешная, как Вы.

Вас уже отравила осенняя слякоть бульварная
И я знаю, что крикнув, Вы можете спрыгнуть с ума.
И когда Вы умрете на этой скамейке, кошмарная,
Ваш сиреневый трупик окутает саваном тьма…

Так не плачьте ж, не стоит, моя одинокая деточка,
Кокаином распятая в мокрых бульварах Москвы.
Лучше шейку свою затяните потуже горжеточкой
И ступайте туда, где никто Вас не спросит, кто Вы.

Какаинетка

Што Вы плачаце тут, самотная  дзетачка,
Какаінам заморана ў бульварах Масквы?
Вашу тонкую шыйку затуляе гаржэтачка,
Аблыселая, мокрая ўся нібы Вы.

Атруціла Вас восень і слота бульварная
І Вам крыкнуўшы з розуму скочыць пара.
І калі Вы памрэце на лаўцы, кашмарная,
Ахіне Вас саванавым бэзам цемра…

Дык не плачце, не варта, самотная дзетачка,
Какаінам заморана на бульварах Масквы.
Лепш сябе зацягніце шчыльнейшай гаржэтачкай
І ідзіце - ніхто не спытае, хто Вы.


Рецензии