Скепка
Яшчэ дасюль я памятаю Вас
І не перацярпець маю спакусу.
Хай нас закружыць сёння вальс,
Узняўшы над зямлёю без прымусу.
Бы над бяздоннем фарбаў і вачэй,
Вы, мая стрэмка, вера і панада.
Адданым быць фантазіі лягчэй,
Бы яваю святою вадаспада.
Таполі серабрыстае пастаць,
А вочы – быццам два вакенца ў неба,
З аадаленых вяршынь красу відаць,
Шаноўная жывінка і патрэба.
Але за што нам долю выткаў лёд?
Як нашы сэрцы стрэча аздабляе.
Я Вамі апантаны ад нагод,
Якіх у свеце, мабыць, не бывае.
Заноза
© Copyright: Максим Троянович, 2022
Свидетельство о публикации №122012603606
Свидетельство о публикации №122012603606
Рецензии