Я над дверями развесил подковы
весь в предсчастливом поту, -
верил - несчастья падут от такого,
верил - навек пропадут...
Сгнили от времени двери, при этом
и на подковах - ржа...
Был бы счастливей, прибив их к штиблетам,
чтобы - цок - цок - и ржать.
***
Я над дзвярамі прыбіў падковы
ўвесь у шчаслівым пату, -
верыў - няшчасці пакінуць такога,
верыў - навек прападуць...
Згнілі ад часу дзверы, пры гэтым
і на падковах - іржа...
Быў бы шчаслівей, прыбіўшы іх да гетраў,
каб - цок - цок - і ржаць.
Перевёл Максим Троянович
Роман Кручининъ. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2022
Свидетельство о публикации №122011706234
Свидетельство о публикации №122011706234
Рецензии