Ольга Кружечкина. Закат рисует снегирей. Рус. Бел

Зарделось зарево свечи,
Пожаром тучи пламенели.
Застыло небо и молчит,
И снегири не прилетели.

На небе краски снегирей,
Студёной участи тревога.
Калины бусинок красней
Сегодня осени дорога.

Какая странная игра,
Костёр и пекло холодов.
На перепутье жизнь мала
Неотвратимостью оков.

Немая яростная сила,
На окнах всполохи огня.
И ожиданием застыла
Перед морозами земля.

Закат рисует снегирей,
Засовы времени открыты.
За недомолвками речей
Поэмы белых монолитов.

Заход малюе снегірей
 
Запунсавелася зарыва мыць,
Пажарам хмары палымнелі.
Застыла неба і маўчыць,
І снегіры не прыляцелі.

На небе фарбы снегірей,
Сцюдзёная трывогі доля.
Пацеркі каліны чырваней
Дарогай восені праз поле.

Дзіўная гульня ў старое,
Вогнішча і пекла халадоў.
На ростанях жыццё малое
Няўхільнасцю кайданоў.

Нямая лютая сіла,
На вокнах пошугі агню.
І чаканнем застудзіла
Перад маразам усю зямлю.

Заход малюе снегірей,
Завалы часу ўсе адкрыты.
За недамоўкамі хутчэй
Паэмы белых маналітаў.

   Перевёл Максим Троянович


Рецензии