Вось і згарэў апошні зьніч
Надзей і мрояў на вяртанне.
Былое кліч ты ці не кліч
Прыносіць у адказ пытанне.
Далей што будзе і калі
Наш зьменіцца ўклад жыццёвы?
Ці ёсць дзе-небудзь на Зямлі
Гуманныя жыцця асновы?
Няўжо не можа чалавек
Свой розум на дабро направіць?
Чаму прыроду з веку ў век
Ён разбурае, нішчыць, травіць?
Чаму ён, сеўшы на сталец,
Нясе сябе вышэй за Бога
І лічыць, што ён удалец
І больш не слухае нікога?
Ён ломіць лёсы і людзей
У спадзеве, што народ забудзе,
Ды яго ўнукаў і дзяцей
Лёс незавідным вельмі будзе.
Прабач! Згарэў апошні зьніч.
Наступны дзень нясе паразу.
А памяць, кліч ты ці не кліч,
Нам не дае, як жыць, адказу.
Як жыць?
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121091500238
Свидетельство о публикации №121091500238
Рецензии