Исаев Игорь Вениаминович. Говорят... Рус. Бел

Говорят, что время лечит.
Мне от этого не легче…
Если знал бы я, что встречу
и в глаза смогу взглянуть -
для меня бы стала вечность
ожиданием минут.

Тени прошлого в капканах
снов и писем; но по капле
растворятся, сгинут, канут
в темень, как ни береги.
Тянет память на аркане
те же лики, те же кадры...
Словно кто-то бросил камень
и - круги, круги, круги…

И давным-давно далече
всех моих разлук предтечи,
их улыбки, плечи, речи
у былого в западне...
Говорят, что время лечит.
Мне от этого не легче.
Мне от этого не легче -
мне от этого трудней!


Кажуць, што час лечыць...
 
Кажуць, што час лечыць.
Мне ад гэтага не лягчэй…
Калі ведаў бы я, што сустрэчу
і ў вочы змагу зірнуць -
для мяне б стала вечнасць
чаканнем хвілін.

Цяні мінулага ў капканах
сноў і лістоў; але па кроплі
растворацца, згінуць, адыдуць
у цемрадзь, як ні беражы.
Цягне памяць на аркане
тыя ж абліччы, тыя ж кадры...
Нібы хтосьці кінуў камень
і - кругі, кругі, кругі…

І даўным-даўно ўдалечыні
ўсіх маіх расстанняў папярэдніка,
іх усмешкі, плечы, гаворкі
ў мінуўшчыны ў пастцы...
Кажуць, што час лечыць.
Мне ад гэтага не лягчэй.
Мне ад гэтага не лягчэй -
мне ад гэтага цяжэй!

   Перевёл Максим Троянович