Не шукай мяне, не даганяй,
Нібы збег абставін то чарговы.
За грахі ты двойчы не карай -
Сатана грахоў маіх выснова.
Што падабалася - таюся.
З выклікам сябе не дэманструю.
Крок у крок я па жыццём плятуся,
Не віню царквы пару святую.
Мешчуся калі-та ля дзвярэй,
Не разгортваўшы жыцця правіны
Саматужных, прымітыўных дзей,
Каб на замараць душы нявіннай.
Хто паверыць тым і усміхнуся,
Падміргну збянтэжаным адказам,
Інстынктыўна добрага імкнуся,
Стрымгалоў не ўцякаў ні разу.
Хопіць сіл сваё абараніць.
Сыты, ды гуляшчы – не падмога,
Ва ўпор няма каго вініць,
Каб дазнацца запаветаў Бога.
Ад душы глыбіннай свет мілей,
Закарцела паўтвараць прывабы,
Без вар’ятаў жыць куды смялей,
Мужыкі ж, цяпер, бадай што бабы.
Халтура
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121073101663
Свидетельство о публикации №121073101663
Рецензии