Марек Вавжкевич. Найденные стихи

Найденные стихи


В закоулках ящиков,
В давно не открывавшихся книгах,
Рядом с корзиной для мусора, на конверте
С официальным письмом нашел я
Обрывки стихов, вопросов, заданных миру,
Но также и себе.

Зачем я писал их, раз не остались в ушах,
Глазах, сердце и в мозгу – хотя этого
Меньше всего мог я ожидать?

Кому прочитал я этот стих, где
Возник этот пейзаж,
Эта буря в стакане воды,
Этот мимолетный дождь
И этот ночной песок в глазах?

Когда это случилось?
Кем была эта девушка,
Которую мог я полюбить?
Что значат эти дела, ради которых
Не пошел я на свидание?
Какая была эта судорога, отчаяние, открытие глаз,
Вид чужого города, олень,
Бегущий лесной тропинкой, засыпание?

Зачем я это писал, зачем мы пишем,
Раз нам это мешает
В просмотре телесериалов
Или остолбеневших ночей?
Зачем мы есть – мы,
Пережитки безвозвратно ушедших эпох,
Раз нас никто не использует,
Даже как смутно мерцающие
Фонарики с разряжающейся батарейкой?

Трупики стихов, тела задохнувшихся вопросов,
Неизлечимые ответы.

Может, читает их Господь Бог, у него много времени,
Если не смотрит телесериалы.

Давайте поверим, как можно скорее поверим в Господа Бога
Пусть будет тем читателем,
Который в нас, одиноких,
Еще немного верит.


март 2006 г.


Перевод с польского Юрия Салатова
10.07.2020
22-45









Marek Wawrzkiewicz

Wiersze znalezione


W zakamarkach szuflad,
W dawno nieotwieranych ksi;;kach,
Obok kosza na ;miecie, na kopercie
Z urz;dowym listem znalaz;em
Strz;pki wierszy, pyta; zadanych ;wiatu,
Ale r;wnie; sobie.

Po co je pisa;em, skoro nie zosta;y w uchu,
Oku, sercu i w m;zgu – cho; tego
Najmniej si; mog;em spodziewa;?

Komu przeczyta;em ten wiersz, gdzie
Zdarzy; si; ten krajobraz,
Ta burza w szklance wody,
Ten przelotny deszcz
I ten nocny piasek w oczach?

Kiedy to si; sta;o?
Kim by;a ta dziewczyna,
Kt;r; mog;em pokocha;?
Co znacz; te sprawy, dla kt;rych
Nie poszed;em na spotkanie?
Jaki by; ten spazm, rozpacz, otwarcie oczu,
Widok obcego miasta, jele;
Biegn;cy le;n; ;cie;k;, zasypianie?

Po co pisa;em, po co piszemy,
Skoro nam to przeszkadza
W ogl;daniu seriali telewizyjnych
Albo os;upia;ych nocy?
Po co jeste;my – my,
Prze;ytki bezpowrotnie minionych epok,
Skoro nikt nas nie u;ywa,
Nawet jako mgli;cie migocz;cych
Latarek z gasn;c; bateri;?

Trupki wierszy, zw;oki zadufanych pyta;,
Nieuleczalne odpowiedzi.

Mo;e czyta je Pan B;g, on ma wiele czasu,
Je;li nie ogl;da seriali w telewizji Polsat.

Uwierzmy, czym pr;dzej uwierzmy w Pana Boga
Niech b;dzie tym czytelnikiem,
Kt;ry w nas, samotnych,
Jeszcze troch; wierzy.


marzec, 2006 r.


Рецензии