Дзень асенні дожджык сее,
Дзьмухае імжой у твар,
Так што і кажух не грэе
Пад кудлатай коўдрай хмар.
Праз іх сонейка праменю
Не прабіцца да зямлі
Золата бяроз у жменю
Буры восені страслі.
Голы лес стаіць паныла,
Чуцен дзятла мерны стук.
Адчуваю сам, як сіла
Кроплямі сцякае з рук.
Дзень асенні, дзень тужлівы
Ковідвірус, каранцін.
Я ў здароўі не шчаслівы,
Бо ўжо год амаль адзін!
Кавiд 19
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120112903466
Свидетельство о публикации №120112903466
Рецензии