Борис Пастернак. Про эти стихи. Рус. Бел

На тротуарах истолку
С стеклом и солнцем пополам,
Зимой открою потолку
И дам читать сырым углам.
Задекламирует чердак
С поклоном рамам и зиме,
К карнизам прянет чехарда
Чудачеств, бедствий и замет.
Буран не месяц будет месть,
Концы, начала заметет.
Внезапно вспомню: солнце есть;
Увижу: свет давно не тот.
Галчонком глянет Рождество,
И разгулявшийся денек
Прояснит много из того,
Что мне и милой невдомек.
В кашне, ладонью заслонясь,
Сквозь фортку крикну детворе:
Какое, милые, у нас
Тысячелетье на дворе?
Кто тропку к двери проторил,
К дыре, засыпанной крупой,
Пока я с Байроном курил,
Пока я пил с Эдгаром По?
Пока в Дарьял, как к другу, вхож,
Как в ад, в цейхгауз и в арсенал,
Я жизнь, как Лермонтова дрожь,
Как губы в вермут окунал.

Пра гэтыя вершы

На тратуарах патаўку
Са шклом і сонцам напалову,
Узімку адкрыю паталку
І дам чытаць волкім кутам.
Задэкламіруе гарышча
З паклонам рамам і зіме,
Да карнізаў адскочыць чахарда
Дзівацтваў, бедстваў і закіданне.
Шугавея не месяц будзе помста,
Канцы, пачатку замяце.
Раптам успомню: сонца ёсць;
Убачу: святло даўно не той.
Галчанём зірнуць Каляды,
І які разгуляўся дзянёк
Растлумачыць шмат з таго,
што мне і мілай неўздагад.
У кашнэ, далонню захілячыся,
Скрозь фортку крыкну дзятве:
Якое, мілыя, у нас
Тысячагоддзе на двары?
Хто сцяжынку да дзвярэй праклаў,
Да дзюры, засыпанымі крупамі,
Пакуль я з Байранам паліў,
Пакуль я піў з Эдгарам По?
Пакуль у Дар'ял, як да сябра, уваходны,
Як у пекла, у цэйхгаўз і ў арсенал,
Я жыццё, як Лермантава дрыготка,
Як вусны ў вермут акунаў.

    Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович