Владимир Бордюгов. Поздний гость. Рус. Бел
Стороной держусь, от шума поодаль.
Я пришёл, как поздний гость — вечный странник,
Лишь мечту мне подарила природа.
В белом облаке стрижи, словно точки,
Высоко взвились и медленно тают,
Из гнезда и в неба высь что есть мочи,
А из рук, с ладони стриж не взлетает.
Не взлетать стрижом — родился подранком,
И взлетел бы, только вниз тянет ноша.
И слова стекают, словно по ранкам,
Будто сок теряет старая роща.
И иду я мокрым скошенным лугом,
И копаю там, где вскопаны грядки,
И кажусь себе заброшенным плугом,
А слова со мной играются в прятки.
Не рубли сложу,— слова по конвертам,
Отошлю или сожгу целой стопкой,
Порублю Луну на дольки и сверху
Всё залью глотком гранёным из стопки.
Позні госць
З адзенняў на мне кашуля ды ватоўка,
Бокам трымаюся, ад шуму, наводдаль вада.
Я прыйшоў, як позні госць - вечны вандроўца,
Толькі мару мне падарыла прырода.
У белым воблаку беражанкі, нібы кропкі,
Высока ўзвіліся і павольна растае,
З гнязда і ў неба, што моцы,узлёт кароткі
А з рук, з далоні беражанка не ўзлятае.
Не ўзлятаць беражанкай - нарадзіўся падранкам,
І ўзляцеў бы, толькі ўніз цягне ноша.
І словы сцякаюць, нібы па ранках,
Быццам сок губляе стары гай на пакошу.
І іду я мокрай скошаным лугам,
І капаю там, дзе ўскапаны градкі ўранку,
І здаюся сабе закінутым плугам,
А словы са мной гуляюцца ў хованкі.
Не рублі складу,- словы па канвертах,
Адпраўлю ці спалю мо без сваркі,
Пасяку Месяц на дзелькі і зверху
Ўсё залью глытком кантаваным з чаркі.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №120080904386