І коней позна ўжо мяняць,
Але й старыя сталі.
Дабавіць дзе і дзе адняць,
Каб думкі не прапалі?
Каб вольны дух не ведаў меж
І не ўміралі планы.
Я вольна жыць хачу, але ж
Узростам прыкаваны.
Дух адлятае ў родны край,
У княства Радзівіла,
Дзе моц улады зазвычай
Дабру людзей служыла.
Дзе і кароль вяршыць не мог
Гвалтоўную ўладу,
Бо вольнасць пільна сейм бярог,
Ён не цярпеў загаду.
З прычыны гэтай край квітнеў,
Жылі шчасліва людзі.
Які прарок адкажа мне,
Калі ізноў так будзе?
Настальгiя
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120071506233
Свидетельство о публикации №120071506233
Рецензии