Полина Орынянская. Линии. Рус. Бел

Время полночь. Чернеют пионы.
Эбонитовы стебли и ветки.
Только лампочки свет воспалённый
догорает на лестничной клетке.

Сколько тонких изломанных линий,
хаотичных сплетений и пятен.
На луне прорисованы синим
то ли скука её, то ли кратер.

Перекрёсток в конце переулка.
Перекрестье на линии сердца.
Об осколки полуночных звуков
бьётся бабочки пёстрое тельце.

Пахнет прошлой грозой и вербеной.
Неужели ты так и не понял?
Каждый стебель моей ойкумены
из твоей прорастает ладони.

Тёмный контур – тревога и нежность.
Но оборвана линия снова.
Этот мир нарисован небрежно.
Этот мир нарисован...


Лініі
 
Час паўночны. Чарнеюць півоні.
Эбанітавыя сцеблы, галінкі.
Толькі лямпачкі святло запалёны
дагарвае на лесвічнай клетцы.

Колькі тонкіх пераламаных ліній,
хаатычных спляценняў і плям.
На месяцы прамаляваны сінім
ці то нуда яе, ці то кратар сам.

Скрыжаванне ў канцы завулка.
Перакрыжаванне на лініі сэрца.
Пра аскепкі паўночных гукаў
б'ецца мятліка пярэстае цельца.

Пахне мінулай навальніцай і вербенай.
Няўжо ты так і не зразумеў ні?
Кожнае сцябло маёй айкумены
з тваёй прарастае далоні.

Цёмны контур - трывога. пяшчота.
Але абарвана лінія зноў.
Гэты свет намаляваў нядбайна хто-та.
Гэты свет намаляваны...

   Перевод на белорусский язык Максима Троянович