То жаўруком у неба узлятаю,
То падаю ніжэй за дол пякельны,
То песень дыяменты рассыпаю,
То ахінае душу змрок бязьмерны.
І не знаходжу месца і хвіліны,
Дзе адпачыць хацелася б душою,
Прапалі б дзе турботы і навіны
Апроч адной, што зьвязана с табою!
Апроч пытання, лёс які сустрэне
Мой родны край, каханую, мяне?
Ці будзем існаваць нібыта цені?
Ці шчасце і мой край не абміне!
У кожным сэрцы тыя мары, песьні.
Жывуць, але яно аб іх маўчыць.
Мы злучым іх, як кроплі напрадвесьні,
У струмень горны, душы каб лячыць!
Лекi душы
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120052008200
Свидетельство о публикации №120052008200
Рецензии