Юрий Михайлик. Сонет. Рус. Бел

Столько лет волна стучала в этот берег одичалый,
столько лет его качало, что другого ритма нет,
голосам людей сначала только море отвечало,
этот город величавый был написан как сонет.
Что за славное начало – срифмовать бульвар
с причалом,
а потом двумя лучами уходить за морем вслед,
чтобы улицы звучали, помня море за плечами,
и безлунными ночами излучали зыбкий свет.
Это море создавало легкий привкус карнавала,
слишком грозно бушевало, слишком горько горевало,
слишком быстро утихало, удивляя тишиной.
Кто ссылал сюда поэтов, ничего не смыслил в этом –
ни в тенетах, ни в запретах, ни в сонетах, ни в поэтах,
ни в лучах добра и света над прибрежною волной.

Санет

Гэтулькі гадоў хваля стукала ў гэты бераг здзічэлы,
гэтулькі гадоў яго качала, што іншага рытму няма,
галасам людзей спачатку толькі мора адказвала,
гэты горад велічны быў напісаны як санет.
Што за хвалебны пачатак - зрыфмаваць бульвар
з прычалам,
а потым двума прамянямі сыходзіць за морам услед,
каб вуліцы гучалі, памятаючы мора за плячамі,
і бязмесячнымі начамі выпраменьвалі зыбкае святло.
Гэта мора стварала лёгкі прысмак карнавала,
занадта грозна бушавала, занадта горка гаравала,
занадта хутка цішэла, дзівячы цішынёй.
Хто высылаў сюды паэтаў, нічога не кеміў у гэтым -
ні ў цянётах, ні ў забаронах, ні ў санетах, ні ў паэтах,
ні ў прамянях дабра і святла над прыбярэжнаю хваляй.

    Перевод на белорусский язык Макстма Троянович