Николай Заболоцкий. Можжевеловый куст. Рус. Бел

Я увидел во сне можжевеловый куст.
Я услышал вдали металлический хруст.
Аметистовых ягод услышал я звон.
И во сне, в тишине, мне понравился он.
Я почуял сквозь сон легкий запах смолы.
Отогнув невысокие эти стволы,
Я заметил во мраке древесных ветвей
Чуть живое подобье улыбки твоей.
Можжевеловый куст, можжевеловый куст,
Остывающий лепет изменчивых уст,
Легкий лепет, едва отдающий смолой,
Проколовший  меня смертоносной иглой!
В золотых небесах за окошком моим
Облака проплывают одно за другим.
Облетевший мой садик безжизнен и пуст...
Да простит тебя бог, можжевеловый куст!

Ядлоўцавы куст

Я ўбачыў куст ядлаўцовы - сненне.
Я пачуў удалечыні металічнае храбусценне.
Аметыставых ягад пачуў я звон.
І ў сне, у цішыні, мне спадабаўся ён.
Я пачуў скрозь сон лёгкі пах смалы.
Адхіліўшы невысокія гэтыя ствалы,
Я заўважыў у цямрэчы драўняных галін
Ледзь жывой падабенства ўсмешкі язмін.
Ядлаўцовы куст, ядлаўцовы куст- сненне,
Астываючы лопат зменлівых вуснаў імгненне,
Лёгкі лопат, ледзь аддаваў смолкай,
Які пракалоў мяне смяротнай іголкай!
У залатых нябёсах за акенцам маім
Аблокі праплываюць адно за адным.
Абляцелы  садок, бы змярцвелы, пусты...
Ды прабачыць цябе бог і ядлаўцовыя кусты!

   Перевод на белорусский язык   Максим Троянович.