Ты мне Радзiмы дух вярнула
Праз прыцемкi гадоў,
Калi душа амаль заснула,
Амаль застыла кроў.
Я ўжо размернаю хадою
Iшоў за небасхiл.
Удзячны я табе за тое,
Што дадала мне сiл.
Што жыць жаданне абудзiла,
I ад душы шчадрот,
Падаравала ты мне крылы,
Каб новы быў палёт.
Я ўсей душой табе адданы!
Адно прашу дазволь
Пяшчотна цалаваць курганы
Тваiх грудзей, Ассоль!
Прызнанне
© Copyright: Станислав Шастак, 2020
Свидетельство о публикации №120010701020
Свидетельство о публикации №120010701020
Рецензии