Таисия Повалий. Стожары. Рус. Бел

 Был звездопад и зеленый сад,
 И мы были в паре.
 В том саду без тебя иду,
 Когда горят Стожары. 
 Гей, вы, Стожары,
мне приснятся ваши чары,
Так хочу встретить любовь наяву.
Так почему, Стожары,
вы снова заходите за тучи,
Когда я с вами и мечтаю, и живу.
 Как маков цвет в полях горит, -
 Так зори цветут ясно.
 Упадет заря и мгновенно сгорит, -
Моя же любовь не погаснет. 
  Звезды горят, а где же заря,
 Что судьбой отзовётся?
Я зову снова свою любовь,
 Она навеки в сердце.

Стажары
   
 Быў зорапад і зялёны сад,
 І мы былі ў пары.
 У тым садзе без цябе іду,
 Калі гараць Стажары. 
 Гей, вы, Стажары,
мне прысняцца вашы чары,
Так жадаю сустрэць каханне наяве.
Так чаму, Стажары,
вы зноў заходзіце за хмары,
Калі я з вамі і мару, і жыву.
 Як макаў колер у палях гарыць, -
 Так світанкі квітнеюць ясна.
 Зваліцца світанак і імгненна згарыць, -
Маё ж каханне не загасне. 
  Зоркі гараць, а дзе ж світанак,
 Што лёсам адклічацца?
Я клічу зноў сваё каханне,
 Яно навекі ў сэрцы.

   Перевод на белорусский язык М. Троянович


Рецензии