Лаура Цаголова. Паломничество. Рус. Бел

Вся – как есть:
Ни крыла, ни ножа…
Только метка врождённой юдоли!
Я иду, покаянно дыша,
По зыбучим окраинам боли.
Змеевидная тянется вязь
Между строчками «Символа Веры»…
То – истошная русская грязь,
Что не знает по осени меры,
Вяжет каждый старательный след
Толкованием иносказаний…

Вся.
Как есть.
Я иду в Назарет
К неизбежности
Крестных страданий.

Паломніцтва
 
Ўся - як ёсць:
Ні крыла, ні нажа…
Толькі пазнака прыроджанай юдолі!
Я іду, пакутна дыхаючы,
Па зыбкіх ускраінах болю.
Змеепадобная цягнецца вязьмо
Паміж радкамі "Знака Веры"…
То - немы рускі бруд, ці мо,
Што не ведае па восені меры,
Вяжа кожны старанны след
Тлумачэннем іншасказанні…

Уся.
Як ёсць.
Я іду ў Назарэт
Да непазбежнасці
Хросных пакут у ранні.

   Перевод на белорусский язык Максима Троянович


Рецензии