А. С. Пушкин. Рассудок и любовь. Рус. Бел

Младой Дафнис, гоняясь за Доридой,
«Постой, — кричал, — прелестная! постой,
Скажи: „Люблю“ — и бегать за тобой
Не стану я — клянуся в том Кипридой!»
«Молчи, молчи!» — Рассудок говорил,
А плут Эрот: «Скажи: ты сердцу мил!»
«Ты сердцу мил!» — пастушка повторила,
И их сердца огнем любви зажглись,
И пал к ногам красавицы Дафнис,
И страстный взор Дорида потупила.
«Беги, беги!» — Рассудок ей твердил,
А плут Эрот: «Останься!» — говорил.
Осталася — и трепетной рукою
Взял руку ей счастливый пастушок.
«Взгляни, — сказал, — с подругой голубок
Там обнялись под тенью лип густою!»
«Беги, беги!» — Рассудок повторил,
«Учись от них!» — Эрот ей говорил.
И нежная улыбка пробежала
Красавицы на пламенных устах,
И вот она с томлением в глазах
К любезному в объятия упала...
«Будь счастлива!» — Эрот ей прошептал,
Рассудок что ж? Рассудок уж молчал.

РОЗУМ І КАХАННЕ

Малады Дафніс, ганяючыся за Дарыдай,
"Пастой, - крычаў, - цудоўная! пастой,
Скажы: "Кахаю" - і бегаць за табой
Не стану я - клянуся ў тым Кіпрыдай!"
"Маўчы, маўчы!" - Розум казаў,
А шэльма Эрот: "Скажы: ты сэрцу мілы!"
"Ты сэрцу мілы!" - пастырка паўтарыла,
І іх сэрцы агнём кахання запаліліся,
І апалы да ног прыгажуні Дафніс,
І гарачы позірк Дарыда патупіла.
"Бяжы, бяжы!" - Розум ёй паўтараў,
А шэльма Эрот: "Застанься!" - казаў.
Засталася - і трапяткой рукою
Ўзяў руку ёй шчаслівы пастушок.
"Зірні, - сказаў, - з сяброўкай галубак
Там абняліся пад ценем ліп густою!"
"Бяжы, бяжы!" - Розум паўтарыў,
"Вучыся ад іх!" - Эрот ёй казаў.
І далікатная ўсмешка прабегла
Прыгажуні на палымяных вуснах,
І вось яна са знямогай у вачах
Да ласкавага ў абдымкі ўпала...
"Будзь шчаслівая!" - Эрот ёй прашаптаў,
Розум што ж? Розум жа маўчаў.

    Перевод на белорусский язык Максим Троянович


Рецензии