Немного счастья взять бы напрокат,,
Когда своё исчезло за туманом,
Упиться самым каверзным обманом,
Когда коварней правда во стократ!.
Шагаем мы. От счастья в стороне.
Исчезнет призрак завтрашнего рая.
Я в мир иной уйду, себя карая.
А сколько счастья изменило мне!
Но я уйду в небытиё, сгорю,
Погибну, навсегда закрою веки,-
Беднее станет люд на челоовека,-
И мир ослепнет на одну зарю.
Утешение
© Copyright: Ян Таировский, 2019
Свидетельство о публикации №119080104145
Свидетельство о публикации №119080104145
Рецензии
Суцяшэнне
Каб трохі шчасця ўзяць напракат,
Калі сваё знікала за туманам,
Упіцца самым падступным зманам,
Калі каварней праўда ў шматкрат!.
Крочым мы. Ад шчасця ўбаку.
Знікае зданню заўтрашняга рая.
Я ў свет інакшым адыду, сябе карая.
А колькі шчасця я згубіў на року!
Але сыду ў нябыт, згару, у ранак,
Загіну, назаўжды закрыю павекі,-
Бяднейшы стане люд на чалавека,-
Сусвет аслепне на адзін світанак.
Перевод на белорусский язык
Максим Троянович 07.08.2019 12:38 • Заявить о нарушении
Каб трохі шчасця ўзяць напракат,
Калі сваё знікала за туманам,
Упіцца самым падступным зманам,
Калі каварней праўда ў шматкрат!.
Крочым мы. Ад шчасця ўбаку.
Знікае зданню заўтрашняга рая.
Я ў свет інакшым адыду, сябе карая.
А колькі шчасця я згубіў на року!
Але сыду ў нябыт, згару, у ранак,
Загіну, назаўжды закрыю павекі,-
Бяднейшы стане люд на чалавека,-
Сусвет аслепне на адзін світанак.
Перевод на белорусский язык
Максим Троянович 07.08.2019 12:38 • Заявить о нарушении