Ах, шчасце! Шчасце чалавеча
Цвіце рамонкам ля дарог!
Цячэ ў чаканні летні вечар,
Поўны надзей, пяшчот, трывог.
Поўны кахання, шэпту зорак,
Мігцення ў травах светлячкоў.
І родны дом, і родны ўзгорак,
Дзе ажывае сэрца зноў!
Дзе зноў вясновай ручаінай
Пульсуе ў жылах кроў мая.
Дзе ў кожным позірку дзяўчыны
Гарэзліва гучыць: “Дзе я,
Там возера сіней ад сіні,
Блакітней там блакіт нябёс,
Ярчэй півоні і вяргіні,
Я --твая доля і твой лёс!”
Шчасце чалавеча
© Copyright: Станислав Шастак, 2019
Свидетельство о публикации №119053108684
Свидетельство о публикации №119053108684
Рецензии