Анна Ахматова. Я сама не знаю. Рус. Бел

Безумцы! Я сама не знаю,
Не знаю я, куда иду —
К обрыву чёрному блуждая,
К последней гибели, иль к раю
Я вас с собою приведу.
Какое дикое упрямство
Связало нас, как зоркий враг,
Мне страшно это постоянство
И верность огненных присяг.
Вы вспоминаете едва ли,
Куда я заводила вас,
В каком вы месте пировали,
Как в замурованном подвале
На чёрной плахе в чёрный час.
Какой вы стыд со мной делили,
И немоты моей года…
Вы будете, вы есть, вы — были,
А я — падучая звезда.


* * *
Вар'яты! Я сама не ведаю,
Не ведаю  куды іду -
Да абрыва чорнага блукаю,
Да апошняй згубы, ці да раю
Я вас з сабою прывяду.
Якая дзікая ўпартасць
Звязала нас, як зоркі вораг,
Мне страшна гэта сталасць, вартасць,
Пэўна прысяг агністых ворах.
Ці ўспамінаеце вы балі,
Куды  заводзіла я вас,
У якім вы месцы балявалі,
Як у замураваным склепе былі
На чорнай пласе ў чорную гадзіну.
Які вы сорам са мной дзялілі,
І нематы маёй гады, як пёрка…
Вы будзеце, вы ёсць, вы - былі,
А я - падучая ўжо зорка.

    Перевёл на белорусский язык Максим Троянович

 


Рецензии