Ирина Жизневская. Преображение. Рус. Бел

 http://www.stihi.ru/2018/05/28/4393
 
1.
А  было  так:
мы  падали  в  любовь,
сгорали  в  ней,
тонули,
умирали,
нетронутые  жизни
до  краёв
любовью  ли?
страданьем  наполняли.

Просили  у  любви
живой  воды
из  пустоты,
от  слепоты,
для  красоты.

А  было  так:
мы  прятались  в  любви,
собой чужое  тело
начиняли,
друг  друга
и  себя
перехитрив,
кусачей  ложью
душу  целовали.

Враньё
прожгло  сердца
до  позвонков,
ловушка  страха  крепче,
чем  любовь.

А  было  так:
томились  по  любви
и  страсть
за  добродетель  принимали,
делились  болью  –
множили  печали,
замученных  любовью  –
приручали,
иллюзии  о  счастье
берегли.

Запойных  страстью
горестный  удел:
кто  выжил,
кто  сгорел,
а  кто  сдурел...

2.
Однажды,
в  мае,
выпал  летний  снег,
волшебной  истиной
согревший  душу:
"Так  свет  любви
рождается  во  тьме,
и боль  –
есть  вызов  страху!"
Я  не  струшу.

Свой  хрупкий  мир
в  любовь
перекроив,
я  верю  –
поднимаются  к  любви,
и  каждый,
принимающий  её,
не  падает,
не  тонет,
а  растёт.


Пераўтварэнне

1.
А  было  так:
мы  падалі   ў  любоў,
згаралі  ў  ёй,
танулі,
паміралі,
жыцця пачатак
ці не да краёў
каханнем?
ці пакутай  напаўнялі.

Прасілі  ў  кахання
жывой  вады
з  пустэчы,
ад  слепаты,
для  прыгажосці.

А  было  так:
хаваліся  ў  каханні,
сабой  чужое  цела
начынялі,
адзін аднаго
і  сябе
абхітрыўшы,
кусліваю  хлуснёю
душы  цалавалі.

Хлусня 
паліла  сэрцы
да  пазванкоў,
пастка  страху  мацней,
чым само каханне.

А  было  так:
стамляліся  ў  каханні
і  запал
за  дабрадзейнасць мы прымалі,
дзяляліся  балючым  -
памнажалі  смуткі,
закатаваных да кахання  -
прыручалі,
ілюзіі  пра  шчасце
бераглі.

Запойная  запалам
гаротнай  доля:
хто  выжыў,
хто  згарэў,
а  хто  здурнеў...

2.
Аднойчы,
у  траўні,
выпаў  летні  снег,
чароўнай  праўдай
саграваўшы  душу:
"Так  святло  кахання
нараджаецца  ў  цемры,
і боль  - 
ёсць  выклік  страху!"
Я  не  збаюся.

Свой  далікатны  свет
у  каханне
перакроіўшы,
я  веру  -
паднімаюцца  ў  каханні,
і  кожны,
хто прымае  яго,
не  падае,
не  тоне,
а  расце.

  Перевёл Максим Троянович


Рецензии