Быць супраць

     ***
     Атручаная адзёжа
Адчуваю шмат прасторы
Цяжка адважыцца у’ думках
кали вырашаеш за иньшых…
Я прабачаю…
Асьлица чакае мяне шэрым гарбом,
капой цьвилага сену…
Расшпиляю адзёжу…
Па фаласу бягу як па масту…
Над кубкам
вучни перхаюць
зглушаныя плоцьцю – у’ Словах няма…
Я бачу йих нявызначанасьць -
у’ атручанай адзёжы стаяць…
………………………………………….
Раскидваю рэчы
у’зрушаны пахам…
Порах гарыць на маёй скуры…
Асьлица страчвае зубы
Вучни засмучаны…
…Але яшчэ трымаю рау’навагу
     ***
     Дрэва нагадваючае дрэва
Вось дрэва нагадваючае
дрэва
якое расьце зьнизку вау’верх…
     ***
     Перау’тварыцца
У’ тамбуры апошняга вагону
надзираю
як зямля у’парта имкнецца
перау’тварыцца у’ неба…
     ***
     Малюнак звычайнасьци
Скарупа недаедка,
скарэлая лыжка;
капае вадаводны кран -
просиць литасьцину…
……………………….
Друкоцьце за минулы тыдзень
бачыцца дзюркаватым…
     ***
     Хата начы
Дрэвы
пакидаюць абутак
каб увайсьци у’ хату начы…
     ***
     Абуджаньне у’ сьнезе
У сьне мяне наведали нячаканыя госьци -
тры сабаки,
цудоу’ныя твары,
яскравая адзёжа…
…………………….
Й супраць звычки
я абудзиу’ся у’ цемры,
у’ сьпякотным сьнезе…
     ***
     Зглушаны
Зглушаны звонам,зь яким
зямля аддзираецца ад неба
вымау’ляю ледзь чутна -
вузляки на нитцы часу – вось хто мы,
сярод бурбуляючай Глебы
падчас адрыву ды улёту -
вось дзе мы,
у’ сьпякотных выбухоу’ках слоу’ хаваемся…
     ***
     Басанож
Басанож
пад пау’дзённым дрэвам
ци над калодзежам
прытрымливая вочы
я у’яу’ляю сабе
кислай зялёнай падалкай
ато кау’шом,край якога
счарнеу’ ад зацяглай смаги…
     ***
     Адзинота
Алькагалист ля начной лячницы
сачу
як з кубка майго
скочуць кропли водная за воднай…
     ***
     Дзиу’ная суполка
Сьведчы дробных свар – прас,
бацька кожнага хатасидня – вадагрэй,
ды я – зьцёрты як кипюра…
Мы – дзиу’ная суполка
зкутних надзиральникау’ за хатним катом,
ахоу’ники пустога ложка…
……………………………..
Пястуем кожную кветку на малюнке…
     ***
     Лютая карма
А кали я адраджуся
простай цаглинай
ци бруднай падлогай пиу’ницы…
     ***
     Памиж Тутака ды Тамака
Адыходзячы у’Сьвет Иньшы
кароткими перабегами,
у’цискиваючыся твара у’ лакоць,
сустракая цемру ды смурод,
памерлыя працягваюць жыць
памиж У’чора ды Сёньни,
памиж Тутака ды Тамака…
     ***
     Мау’чы
…мау’чы
кали цябе пытаюць
аб нечым
пакуль пытаньни не пачнуць
зьвяртацца рэхам…
     ***
     Дзиу’нае перау’тварэньне
…прапрау’шы адзидаску
я нафарбавау’ на ёй сваё имя
ды дзиу’люся
як яна перау’тварылася у’ …
перахапила мае гэги -
зрабилася крухмальна ганарыстай,
бела нахабнай
ды мыльна грэблявай…
     ***
     Кали Ён ляцеу’
Кали Ён ляцеу’
хто цягнуу’ да Яго руку ад пляча?
Лазар,вогненны ад рызманоу’
ды стах*ёу'ка Мар’я мандой галосила…
………………………………………….
У’ аблоках Яго бачыли…
Як сьлина за Йим цягнулися…
     ***
     Рак’н’рольчык
Яму нават спадабалися
чуцьцёвыя абхопы крыжа…
На грыбах зайграу’ рак’н’рольчык…
……………………………………….
Ды адышоу’…
     ***
     Салатная плынь
Разбэшчаны
я дарую им настойливасьць…
………………………………
У’ глыбини салатнай плыни
у’рау’наважваюся,
адчуваю дзьменьни…
Раптам спыняюся бяз бачнай нагоды…
…………………………………………
Бацька мой!Хай гэта цягнецца…
     ***
     Верш Быцьця
Тыя,хто адчалил з Ёрку да Новага Сьвету,
й тыя,хто заблытау’ся сярод праплывин Вянецыи,
й лихия ляхи,
й жыды Сувалак,
и нават
тая прыгажуньня ув ильнянай спадничцы…
……………………………………………..
У’се яны были…
     ***
     У’зьнясеньне
тры затыкалки ды пустая пляшка
кропяць мае ходни…
вянец сходау’ сьцюдзиць патылицу…
як жменя глынок вады
падлога у’зносиць мяне да Яго...
     ***
     Катарынка раньциста
раньцист павольна верциць
катарынку цела…
ягоны сабака з
перахопляным рэбрами брухам
енчы…
яго блискацистыя вочки малююць нешта
на пешаходзине
як лихтарык у’ цемры…
     ***
     Ад имя каня
за плячыма цягнецца цень…
дакучвае важжына сьлиняу’…
моцна у’збуджваюць брухатыя аблоки –
ано вочки мае
выпорхваюць нибыта дробныя птушки…
     ***
     Мяне пильнуюць
я у’жо ведаю -
мяне пильнуюць,бо
навошта Глебе мае аддрукоу’ки,
а зёлкам – збочны здымак…
     ***
     Гэтае слова
кали я у’здымаю галаву ад кален
у’ сьмярдзячым калидоры цягзала -
яно падтрымливае за падскулак,
гэтае слова…
     ***
     Як п’яны
Я швындау’ ля смуроднага скурзакладу
дык лихтар высочвау’ грошы у’ маёй кишени…
…пэу’на я быу’ п’яны,бо
не пазьбегнуу’ сьпякотных
абдыманцау’ слупа у’збоки дароги,якая
звар’яцела кидалася у’ бераги пешаходняу’…
     ***
     Пачуцьцё
прашу ад ранку…
…й адчуваю -
мае шкарпетки паволи  тау’сьцеюць
ад дробных кипюрау’ мазалеу’
сярод яких вылучаецца
чырвоны квиток сьлядку…
     ***
     Ранишни атак
страу’ник грае у’скок…
хутка кидаюся да вунитазу,
адчувая прыемную ахалоду у’ лытках…
пачынаю лёккай рысьсю…
але у’жо чую пакуль-што задалёки гук атаку -
ён нагадвае журбачэньне струмянька…
     ***
     Загкрам Напалиён
Кали з хатняга палону
я трапиу’ да прадуктовай крамы,
загкрам Напалиён
пашанавау’ мяне трохкутным капялюшам
ды ня пашкадавау’ некальки кил
добрай бульбы…
     ***
     Зьяу’леньне бамжа
Птушынае пер’е,
зжау’целыя друкаписы…
Робицца трохи блага…
А вось й ён!
Ягоная рука хросьциць пляшку пива…
...З-пад даху пикируюць ангелы
з крылами клинам да галавы -
як драпежныя птушки…
     ***
     Хады у’ Супрцьсьвет
мае пярсты зьбеглися
на квахтаньне кишени
адкуль пэу’на ёсьць хады у’ Супрцьсьвет
…вочки  закатваюцца пад срачку суседки,
а абуу’ки нахабна друкуюць разликоу’ки…
     ***
     Звышкароткае старшынства
у’зьдвигаюся на выступляльню вунитазу…
чутны пляскат…
страу’ник робиць звышкаротки выступ…
цисну руку прыбиральнай паперы…
у’сё!..
     ***
     Малитва сьняданьня
Лабызаю кубак кавы
страу’ник бурбациць “Бацька наш”
раблюся зьмираны супрць вобразу
духмянай яешни…
………………………
”Бацька мой!Даруй,кали што…” -
цыбулина прыганяе да прбачэньня…
     ***
     Ци гэта я?
ён соуваецца па каморы
циха,
як чуецца зглушанаму выбухам,
ды павольна,
як бачна у’сё кинутаму на сьпину…
пациху сьмяецца…
ци гэта я?
     ***
     Адпачынак
адпачываю
сярод плявоты ды абкуркау’
ноги адпау’заюць…
вандроу’ны сабака маёй цени
абсмоктвае сьметник,
ягоная блаха б’е паклоны…
пульц падличвае здабытак дню…
валосьсе ветру сунецца у’ твар…
ля ног лётаюць
мошки пахау’…
зсохлы кавалак киу’басы
бачыцца саснулым…
     ***
     Надзираньне за людзями
надзирая
як людзи працуюць,
я у’бачыу’
што ад працы йихния руки
падобяцца на карани дрэу’,
а жылины у’стрэмкваюцца у’ скуру…
…кали ядзяць –
галовы робяцца квактухами
над вялизными яйками мисау’…
…кахаюць -
зямля йихних тварау’
чырванее ад сьпякоты…
     ***
     Трэба зьвярнуцца
зьвярнуцца йзноу’ку
да недагрызка маладосьци,
недакурка каханьня,
да мяжы памиж У’сьмехам ды Жалеем…
     ***
     Прарослае зерня
У’ млыне начы,
на жорнаве прутких булак,
у’ печы хутких позиркау’…
…Там,у’ млыне начы,
я зразумеу’,што я – зерня,
прарослае чалавекам…
     ***
     Ён падыйдзе
Ён падыйдзе да мяне.
Йя пазнаю Яго па хмурынах
хрост-нахрост…
…………………….
”Ци гэта ты,Стары?” – запытаю я…
     ***
     Изноу’ку у’дзьвох
Мы зноу’ засталися у’дзьвох -
я ды шаша,
якую шкадуюць мае сьлядки…
У’сё маем роу’на -
мой пот – яе пыл…
………………………
Мяркую
неяк падобна трапляюць Туды людзи…
Й слупы варотау’
блишчаць,зьцёртыя…
     ***
     Дзиу’ная спадоба
…Спадабаецца мяне,дружа,
дарога.
Яна высмоктвае мяне ды
зьмирае пасьля пау’ночча…
……………………………….
Шаную тое,
што даруе мне нянависьць…
Нянавиджу,
бо ймкнуся да суму ды туги…
     ***
     Белае капыта
Еляктрычка – ты
каштуеш мае мяса
абяззубялым ротам…
Чаму ты злуесься,
старая иржавая бляшанка?
…Коу’заюся як лыжка па дне.
………………………………..
Скачу у’прост па шпалях -
дзики паляу’ничы…
…белае капыта слупка
у’зьняла пыл на адлёце.
     ***
     Кали спаткаю
Кали я спаткаю Яго,
зьвярнуся так -
адчуваю сабе адзинотай
больш за калядарожнае каменьне.
Малю цябе -
дай мне айца – крыху хлеба,
маци – трохи боу’танки,
братоу’-бацёнкау’
ды сяструху – новую кашулю…
……………………………………
Будзь пэу’ны – буду добры сын ды брат!
Айца апрану у’ палатнянку,
пацалую маци,
ды братоу’ николи ня пакину  -
нанач буду класьци пад патылицу…
     ***
     Хай
Хай жыцьцё маё будзе простым
як хрост
ды доу’гим
як далонь жабрака…
     ***
     Брыдкае нябыцьцё
Мае руки зчэпляны за сьпиной
у’ гэтай мясьцинке
брыдкай як нябыцьцё…
     ***
     Трымаем сонца
Нашыя булки
трымаюць сонца
пакуль мы гадуем
чорнае сала зямли…
     ***
     Добрая мянушка
Ён даси мне прыпалиць
старанна агароджвая агеньчык.
Я боу’тну сивым лахмаччам.
- дзякуй-як-завуць
- Бацька
- алеж добрая мянушка!
дай на пива,Бацька…
     ***
     Няабмяжаванае старшынства
Я – Старшыня!
Памежныя войски маих вачэй пильнуюць
мяжу,акрэслянаю кавалка цэглы…
Лунае сьцяг адарванага гузика…
…………………………………….
Шукайце гэтую дзяржау’ку пад литарай Я.
Сёняшняй ноччу,кали
пад латкай хмарки ясна нагадваецца
булка маладзика,
я пакидаю сваю краину каб у’ранак
апынуцца аб’яу’ным
па слупах ды мурах…
     ***
     У’ кратах цывилизацыйи
Кадыцыйняраванае паветра зтыкае дыхоцьце
бязпахствам.
Ноги фляйтуюць
пакуль слуп касьцяку у’трыливае капялюшку…
…………………………………………………….
Маё цела напалову замуравана
у’в хутка имкнеючыю вулицу…
     ***
     Парожня рэчау’
…у’ парожни рэчау’
так джалиць сьвятло нявонавых лямпау’
што цени лушчацца са скуры
пры кожным русе…
…таки гарачы пясок падлоги,што
ходни сьвярчаць як
кропли на чырвоным чыгуну…
     ***    
     Пакутник сярэдняга чыну
…Винны
у’в захаваньни литарниц,
у’в адказе мець асобны нумар,
у’ складаньни так званых вершау’,
спробах размау’ляць бяз гукароба,
вау’надзираньне зорак з нявызначанай мэтай
згодна з данёсам
Суполки Надзираньня за Грамадским Асяродзем…
Й таксама -
у’ целяпаньни па шашы,
у’ гадаваньни небясьпечных жывелау’ -
бязхвоснага сабака ды белага мыша…
………………………………………….
Далей ня чую…
…Лямпы “дзённага” сьвятла
з ровам лётаюць па-над галавой
Пакутняка Сярэдняга Чыну…
     ***
     Супрацоу’ники раю
Адкуль-та здалёк -
”Падрыхтаваць думки да дагляду…”
у’ж-ж – атвараю чарапину -
як сьцяг лунае язык…
Чую – “падрыхтаваць сэрца…”
Хай зирнуць на гару маёй сэксапоу’ни!
’Падрыхтаваць…”
…Ад рогату канчаюся!
…………………………..
Штэмплюйце мары ды думки -
супрацоу’ники рай-выканкаму…
     ***
     Заблытацца у памяци
Ноги маёй памяци блытаюцца у’ поли,
якое ад кратавиньняу’
нагадвае Месяц,яким яго бачаць
мытары,лётаючы у’ Сусьвеце…
З драу’нины маёй памяци робяцца
глыбокия мисы да начных думак…
За шыбами маёй памяци – дошч,яки
змывае з цела рэштки жаданьняу’
й робяцца бачныя,як на самаробным рушнику -
зялёныя каравы ля чырвонага возера
ды моцна синия пеу’ни…
На шкле маёй памяци малюнак сьцюжы -
й я заблытваюся у’ ягонай павучай пастцы…
     ***
     Новы Ной
адрошчваю крылы
…нядатыкальны у’ сваёй зголянасьци
у’ шорасе ног
у’ блакитных водзирках вухау'
адлётваю да мацюхнай цяплыни воблака…
     ***
     Нейдзе вышэй
Там,вышзй,
востры смурод ад падохлых зорак…
Шторанку па сярэднегаляктычнаму часу
мы ходзим працаваць да рову Зорнага Шляху…
………………………………………………….
Адзинае,што маем – схаванае у’ падсьвядомасьци -
пасьведчаньне аб народжаньни дзяцячага малюнка,
аб шлюбе – скарэлага пялёстка кветки
ды актоу’ку аб скананьни у’ выглядзе
нумара друкалиста з жалобным артыкулам…
     ***
     Скоки ля  карыта
Яны скочуць на вулицы…
…Без шкарпетак,
некаторыя – з тварам як бачным
у’ шафе чорнага ляку…
некаторыя галосяць з захапленьнем…
…Здаецца ня дзиу’ным,што робицца гэта
як раз ля ежападводу,прсьцей кажучы,
доу’гага карыта з ежай -
нейчым
з добра бачными соламинами ды пер’ем…
     ***
     Пнуты боу’т
Люстэрка задняга гляду ды
пнуты боу’т…
На гэтай “зямли” нехта ёсьць…
У’жо бачу!
Вяликия вочы йихних шклин!
Чутна йихняя мова на звароце…
…Миргаючы лихтарыками вачэй,
накироу’ваюся да першага датыку…
………………………………………
”...таким чынам,знойдзен сьвет
без прау’ литасьци…”
     ***
     Дробны дошч
дробны дошч дазваляе бамжарничаць…
...ад яго у’начы дрыжыць дах
хутка адказам застанецца рэха
…йих закликали зьвярнуцца
…………………………………
павольна цякучай шашой
адплываюць…
     ***
     Наймитчык гукау’
Наймитчык гукау’,раблюся
спрошчаным сэнсам слоу’ :-
Воля.Моц.Бой.
………………..
кали кожны гаворыць…
гаворыць нешта нявыразнае…
чутна тольки я…я…я…
пры гэтым шукаюць
куды схаваць вочы
………………………
вакол – зьдзиу’лянасьць ад
гукау’ нявядомай мовы…
     ***
     Яе няма
Твае вока пазирае на мяне…
Так,я вины,бо трапиу’ у’тэксты…
Зраби з мяне драу'ляную ляльку…
……………………………………
Але ж кали ты паразмау’ляеш са мной?
Аднесьцися на палову жыцьця?
Жывеш – пакуль ня ведаеш…
………………………………..
Кольки б ня у’пэу’нявали – “ёсьць”,
я адказваю – “няма”…
     ***
     За далёки месяц
мяне да яго николи…
аднашуся крылами апранка
да Наступнага…
гадуйся месяц  - ды й я разбягуся,
зьбираючы у’сих да ранишняй вячэры…
магчыма загинуць,але потым
у’васкрэснуць дзеля чарговай сустрэчы…
…………………………………………….
раса ставиць па месцах  -
хто стамиу’ся – вызначэньне гадаваць…
я ж – у’сьмехваюся на начным прыпынку
ды у’ранку ня пазнаю сабе -
як мяне у’зросьцила ноч!
зрабила дзяцяткай – зьбираю кветки
запалоханнасьць загадвае мне
аддалечаньне цел…
………………………
рваньнё ды попел -
далучаюся да Сусьветнай Суполки Пачуцьцяу’
распушчаю у’ кожным соль…
хрумсцячы Месяц
пазнае мяне…
рупливасьць ды любоу’ – я прасынаюся
у’ тваим целе…
дзиу’ны Месяц!Розьница памиж У’чорам
ды Зау'трам – на тваёй доу’гай грыве…
     ***
     Гарбылёк хлеба
Два гарбылька у’ хлебе -
як народжаньне ды сьмерць…
тое,што пасярод – ня варта у’ваги -
у’ сярэдзине пакидаеш зубы
як каменьчыки
на сьцяжынцы ад гарбылька  народжаньня
да гарбылька сьмерци…
     ***
     Сумны прадуглед
…бязгучна шавелиць грыбками
над старонкай талерки
рэштки селядца у’спрымая
за нарыхтоу’ки раскрыжжау’…
………………………………
…зау’важае моцнае паходства -
сабе ды навакольникау’,кали
нешта цибрыць у’ краме самаабслуги
ци кали выпушчваецца у’ падымальнику
памиж другим ды семым паверхам…
………………………………………..
аднойчы ён загине ад плюнька
выпадковага праходзьца…
     ***
     Недахоп пярстоу’
Выкручваюся праз расшпиляныя джынцы…
як ноччу,на вулицы
ня ведаю кудой трапиу’…
…хаджу глядзець на сабе
да пакою у’сьмеху…
………………………..
мне у’жо замала пярстоу’ вакол далони…
     ***
     Вогненны воблак
У’ дзённым сьне
кали прастора ад адсутнасьци рэчау’
 - хаця людзи амаль зау’сёды
прысутничаюць у’ дзённых снах! -
мне зьявиу’ся воблак…
…личу што Майсей таксама бачыу’ сны
пазбау’ляныя  глыбини…
…цень Йяговы скоками рухалася
па бялыни воблака,
якое ён бачыу’ у’ дзённым сьне…
…кали ён крочыу’
з нагами як цяжкое каменьне
ды бачыу’ сон праз прышчыляныя вейки…
…рыски разыходзилися  у’далечы…
………………………………………..
воблак Прарэчца -
як сьведчы Стары Запавет -
а насамрэч у’здых
быу’ бачны ясна
як у’ дзённым сьне…
……………………..
…скура як гной сальецца
па целу
ды вочы будуць бурбалицца у’ далони,
й кожны у’яким грэх
будзе пау’зьци па вогняных сходах
да воблака,
якое я у’бачыу’ у’ дзённым сьне…
     ***
     Каменьне Цяйяра
 - Бачыце гэту хацину?У’ ёй жыве чалавек…
 - Я вельми,вельми у’дзячны…
 - Гэта як выгадваць жывёлину у’лётками…
   - Так.Ницша папярэджвау’ – звышчалавек
народзицца на задках…
…………………………
Трапляю у’ хату -
вось яны! – хударлявыя,з вачами
якия падпальваюць паветра…
Пытаюся
куды зьникли людзи без кишеняу’,
людзи у’ няверагодна прыгожых строях?
……………………………………………..
Цяйяр дзесьци на У’сходзе
шукау’ каменьне,здольнае
перау’тварыцца у’ жывое…
     ***
     Старонки болю
З вачами
як адматаны клубянёк
у’вайдзи у’ маё цела…
Нау’чы мяне трываць пот
ды сьлиню,
зьвяртацца да Сусьвету
як да надзеи…
…………………
…Перагарнуць старонки боли
й спыницца на апошняй -
дзе дыяслоу’ з Йим
робицца Ягоным самасловам…
     ***
     Зварот да дрэвау’
У’ вокнах лужын бачу твары…
Мае цела – засцанае вогнишча…
Яки востры нож дробнага дажджу…
Мае вочки хутка кацяцца
да дрэва,
апранутага не па росьце…
Яго сны простыя -
дошч,цяпло…
Ци й я ня быу’ сярод йих?
Як рака быу’.
Так цёк павольна…
Яны чакали адказу,
заклапочаныя сэксаваньнем…
Магчыма кавалка хлеба?
Я ня разумеу’…
З заплюшчаными вачами яны
павольна крычали у’начы…
Рэхам быу’ пот…
…………………..
Мае дрэвы -
выратуйця апошни раз…
Я прашу так няшмат…
     ***
     Захапленьне У’сходам
Як слова на языку
стаю пасярод царквы…
Ангелы пасьценах ледзь варушаць
мяккими крылами…
……………………..
Кали я быу’ пацуком,
шэрым ды шмыглявым…
Не…
Кали я пламянеу’ у’ пусташы Синаю
й ня чуу’ боли,
а вы падыходзили каб паддаць палу…
Не…
Ци кали я быу’ Йлжезьмицярам?..
Йзноу’ не…
………….
Як цяжка прасунуцца чорным ходам Слова
да Зьместу…
Таму глядзице адзин адному у’ вочы!
У’сход!Захапленьне!
     ***
     Абвинавачваньне
Ци памятаеш як ходзячы
начными вулицами ты
палиу’,палиу’…
……………..
Дык вось -
у’зьникла неабходнасьць
цябе абвинавациць:
ты – цьвярозы,задаволяны,
адскуб родныя плямки…
     ***
     Водны з нас
Гля – вось мы разам.
А ты казау’ – гэтага ня было…
Вось ау’тадаганки.
Вось наш бяэмпэ.
Вось ты пагражаеш камусьци зброяй…
Так-так,
ты водны з нас!
Апаведзь як ты жывеш…
Апаведзь…
     ***
     Кроч па шклу
Якая ты зрабилася ганарливая…
……………………………………
Алеж пэу’на кожны робицца
таки з часам…
Зьвярнися да мяне -
й я распавядаю цябе
як зьмяняе людзей час…
кроч па шклу
на разлик раз-дзьва-тры…
…………………………
Гэта пакуль што ня любоу
Гэта пакуль што – хлусьня…
     ***
     Пакинь нас
Ты – недарэчан.
Азирнися вакол – ци у’си ёсьць?
…………………………………….
Таму ты пакинеш нас,
а мы застанемся разам назау’сёды…
     ***
     Непатрэбнае жазло
Бач.Бяру каменьне,
кидаю куды далей…
…Сдымаю пярук,
кладу жалезнае жазло…
……………………….
Вогуле ня сумую.
”Не” – адказваю…
     ***
     Хата дурня
Стаю пасярод вулицы.
- Гэй,дурны!Ци пазнаеш сваю хату?
- Так.Вядома.Вунь яна…
- Дык вось.Я жыву у’ ёй…
     ***
     Смачная вада Крыдансау’
Захапленьне сыйшло.
Асэнсоу’ваю прайграньне.
- Личы што ты не патрэбна.Хадзи
з вачэй…
- А ты – аддай мае гады.Ведаеш,
я таксама магу злавацца…
…………………………….
У’ смачнай вадзе Крыдансау’
мыю ноги…
     ***
     Абмини мяне
Думки й прагненьня
як цяжкое каменьне
цягнуць мяне да минулага…
………………………………
Дык абмини мяне!..
     ***
     Падыходзьце
Падыходзьця.Калиласка.
………………………….
У’ва прыбиральни па колькасьци паперы
вы дакладна падличыли…
Брависима!
…Задавицеся маим гау’ном…
     ***
     Бязсорамны адказ
Навошта цябе адказы?
Кульнися на иньшы бок
ци спытай мяне пра нешта…
……………………………..
Дык я адкажу
адзиным бязсорамным гэстам…
     ***
     Праходзь
Праходзь далей.Цябе ня вытрымаць…
………………………………………
Гэдак адбывацца што раз,
кали ад чалавека патрабуюць занадта…
     ***
     Кали лепяй харчуюць
Имкнися зау’жды вяртацца…
……………………………….
Лепей харчуюць.
Меньш лупцуюць…
     ***
     За што магчыма
“За гэтае магчыма, - казау’ ты,
разцискивая тытунёу’ку,
- за грошы нельга,
а за гэтае – магчыма…”
……………………..
Нейдзе побач гучна сэксавалися…
     ***
     У’ краине гукау’
насьпявай мне
й зноу’ апынемся у’ тым гацелю
у’ хвилину адпачынку ад жахау’
у’ закуточку Жыцьця
пад дахам
у’ краине Гукау’
     ***
     Размова з нямау’ляткай
Паразмау’ляй са мной
як з нямау’ляткай
аб вершах,аб карупцыйи,аб каханьни…
Аб чым хациш…
………………….
Тольки ня смайлься кутками лупак…
     ***
     Дзивоснае видовишча
Я бачыу’ дзивоснае видовишча:
стоячы ля люстра
ён тыркау’ запалянай тытунеу’кай
у’ сваё адлюстраваньне…
     ***
     Словы на скуры
Не хациш пиць з майго кубка?..
Кали так -
я накрэмзаю вострым акромкам
некольки слоу’
на тваёй скуры…
     ***
     Дзюрка да пяшчоты
Зраби у’ва мне дзюрачку…
Ды у’бачыш – я,
як вочки алькагалистки,
ружаваты ды пяшчотны…
     ***
     Надзейны як квиток
У’пэу’нися у’ва мне.
быццам я –
квиток тудой ды адвротна…
     *** 
     Водным пярсьценкам
Прытрымливаю твой твар адным пярсцёнкам
ды цалую у’ вострую пипку носа
пакуль ты разважаеш пра каханьне…
……………………………………..
Лепяй икай,ци яшчэ што-небуць…
     ***
     Ты сьцьвяржаеш
Ты сьцьвяржаеш – я запазычыу’ся…
…………………………………….
Тым лепш.
Гэта азначае – я у’ кожным…
………………………………..
Маё жыцьцё пазыка?
Тым лепш.
Надыйшоу’ час различыцца…
     ***
     Канец цытаты
Зазирни у’ мае вока.
Ты вырашыла – сэкс пакрые у’сё?
……………………………………..
”Сэкс – гэта тое,што мы робим
са сваёй адзинотай” -
канец цытаты.
     ***
     Думки у’ паветры
У’ паветры новыя думки.
Хаця старая у’топия яшчэ пануе,
чытаюць улётки…
…………………
Я не перашкаджаю
Запальваю ад тытунеу’ки тытунёу’ку…
     ***
     Здольнасьць харчавацца
Чалавек – занадта складаная
здольнасьць харчавацца…
………………………….
Супакойся -
нихто ня пошкодзиць…
У’прост ты никому ня патрэбна…
     ***
     Малюнак болю
Накали малюнак болю
на майим целе…
…………………..
Ды атрымаеш
николи ня бачную у’знагароду…
     ***
     Як даруюць жыцьцё
У’яви што я – выпадковы проходзец,
яки спыниу’ся раптам,
але ня ведае з якой нагоды,
яки глядзиць на цябе як на мапу
й ты адчуваеш сабе востравам Вяликдня
сярод Вяликага акияну…
………………………….
Дык працягни да мяне руку!
Але ня як даючу Жабраку
з вачами на дыбках,а так,
як даруюць Жыцьцё…
     ***
     Стварылася небяспечна
Ён крочыу’ завысока у’здымая ноги.
Гэта вельми нэу’рвавала.
А адсутнасьць пярста на левай руцэ
рабила яго винным…
…………………….
Я чуу’ нибыта цясляр з Назарэту
таксама быу’ калекам…
     ***
     Вопратка пау’станьня
У’казвае стаць иньшым…
…………………………….
Трэба крочыць у’ вакно.
там гуки музыки…
…У’ будучыни будзе выглядаць лялячным -
хто ж ня спрабуе парушаць праваписы
мовы ды паводзин?
…………………….
Старая ды я -
маладая душа – маладое цела…
     ***
     Винны
Яна йдзе у’здоу’ж чарги балваноу’,
трымая бруха абодзьвамы руками -
ня гэты…не…ня ён…
…………………….
й мой фалас – нейки гыбрыд
мядычнай пыпетки ды мянтоу’скай палки
сам адчувае сваю виннасьць…
     ***
     Дыямантавы месяц
Кали крочыш па траве -
чуеш яе адозвы…
…………………
Пад гуканьне савы,
пискаценьне мыша,сьпевы ды лямант -
абарачэньне вальнадумка,
яки бачыу’ дыямантавы месяц
у’ дзиким каменьне неба,
а зорки кулялися вакол яго…
     ***
     Патрабаваны сужэт
Зашмат гаворак.
Нават ня вытрымали матэматыки
з чырвоными як у малпау’ дупами
 - й патрабавали сужэту.
Калиласка!
Спачатку ён сэксуе яе,
а ёй падабаецца рымзаць
па гацельнаму ложку;
потым ён сварыцца з хасьцесай
ды лахманая сучка циха
сядзиць у’ кутку.
     ***
     Дабрыня да сабак
Магчыма
аднойчы мне пагукуюць.
Незнаёмы голас скажа:
”Дабрадзень,стары.Гэта я.
Ци ня пазнаеш?”
Я адкажу:”Дабрадзень незнаёмы.
Слухаю…”
Ён працягне:”Робиш у’сё як трэба.
Ды у’вогуле ты спрау’ны хлапец…”
Й  зробицца канец сувязи…
………………………………..
Менавита ад гэтай хвилины буду
добра ставицца да людзей ды сабак…
     ***
     Жуйця словы
Гэта цудоу’на.
Гэта я знайшоу’ у’ часописе дзеля хатних гаспадынь.
Гэта лепш за сяу’бу выкличникау’ скрозь зубы.
Мяркую зьвярнуцца да низавой каморы Боу’тни
наконт у’ратаваньня папяровага чоу’ника у’ сажалцы,
дзе як здохлы кот
боу’таецца месяц…
…Хаця б нейкая думка ци
камяк волглага сьнегу з-пад Вицебску…
…У’ кишэнях – тольки дробныя рэчы.
Кинуць зьдзиу’ляцца ды запалиць?
Пытаюць – ня адказваю…
А кали я пажадау’ ранней чым у’явиу’?
………………………………………….
Кипцюром рабице рыски на хлебе.
Жуйце словы як хлебны акорак…
     ***
     Сьпяваць-сярод-глухих
Яны добра папрацавали над складам
сьлизагоннага газу…
……………………..
Спрабую растлумачыць – я ня Ён,
лезьци на крыж няма сил…
Сыстэма доктара Спока да сраки,кали
трэба бурыць!
Дамау’ляцца – гэта як
сьпяваць-сярод-глухих,
гэта як
хадзиць-па-Поу’ни-у’-адных-шкарпетках
й бицца у’ кратары
як у’ падпертую хату…
     ***
     Шалёны байкер
белая дарога!
расшпильвай сваю адзёжу!
я прывитаю падданасьць у’зрушваюся
пытаю сабе дзеля фармальнасьци
адказы ня йснуюць
невядомасьць
”не” – мая вера
гэта – филязофия хуткасьци
у’цякаю,замураваны у’ скуру
мой начны у’цёк – азьбест ды бабит…
застаюся начнасьпеу’ным знебакаменьнем
ймкнуся…
дрыжливы монстар шалёны байкер…
     ***
     Пагэтуль Царских Варот
У’ коле паминачных васкавиц…
Па аплыламу воску у’згадваю минулае
………………………………………….
У’сьвятленьне у’зьникае сярод абыдзённасьци –
у’ гэтым бачу праяву Сапрау’днасьци…
…………………………………………..
Царския Вароты зачыниляся.
Пагэтуль засталося галавазмрочаньне,
адчужаннасьць…
     ***
     Прапанова зрабицца блазаном
У’пэу’ниу’ шматликих – гэтак нельга…
Пераблытау’ месцами словы -
кали жадаеця – крэзайце чырвоным алоу’кам…
…………………………………………………..
А хочаце – зраблюся блазанам?..
     ***
     Жоу’тае джала
У’ваходзячыя у’ дзьверы…
Хто вам адчыниу’? Хто вам даверыу’?
У’ нашых мясьцинах няма вандроу’никау’!
…………………………………………….
Хай глупства – але ж ёсьць!
Хай у’довы – але рыгочуць!
Анутка ближэй – памацаць
жоу’тае джала!
     ***
     Стрэптацыднае паветра Луу’ру
Хутка личыльник зьнишчыць:
гульню у’ дамино,
навычку зьбирацца па трох й нават -
злучацца па дзьвох…
……………………….
Шчасьливыя жывуць у’ малых паседзишчах,бо
у’зрушваюцца ад невяличкага.
Вунь яны крочуць – руки у’ кишэнях…
………………………………………….
Хай сабе Кардзен апранае Вянеру  у’ Луу’ру,
вышморгвая стрэптацыднае паветра…
     ***
     Калыханка ликвядатара
Старыя бабцы
гуляюць з блакитными котками…
………………………………….
Саскуби вакно ды у’пэу’нися у’ падазроным…
…………………………………………………..
У’ пылахопе з ясна бачным пацалункам
спрабуе сьпяваць калыханку…
     ***
     Литары жаху
Па зжау’целаму лисьцьцю крочу
як па краю прапасьцьця…
Незнаёмыя падыходзяць павиньшаваць…
У’хиляюся ад адказау’…
У’ наталач выслабаняю страу’ник…
Чую палёгку.
………………
У’ веры запэу’ньваюць,але бачны
йих  бязсаромныя рухи.
Пад падыходзячых кидаю грошы,
агараджваюся…
У’ моцы адказваюць…
Яны патрабуюць нарыхтовы слоу’!
Хутка чакае бязсэнсоу’насьць!
…………………………………
Застануцца литары жаху – у’во…у’вы…у’ву…
     ***
     Лист ад Бога
Я хаджу пад стрэльбай.
У’прост – я забиваю.
Я ведаю – цябе няпрыемна.
Але я у’пэу’няны.Я спадзяваюся
што мы будзем разам.
А пакуль мне загадваюць.
У’ гарах такия кветки,што цяжка хадзиць.
Калисьци я пазбау’люся ад литасьци.
А пакуль я пяшчотны як
хлапчанё бяз наги.
Вузкай сьцяжынкай крочыш,пртрымливая зброю,
й мницца цябе – ты Бог.
     ***
     Марныя з’яу’леньни
Ён з’яу’ляецца зноу’ку ды зноу’ку…
То ён у’дзельны з у’дзельными вочками,
ато – валанцёр Таварыства Аховы Вавёрак,
ато – смуродны бамжара,яки частуецца
абапершыся аб жалезьзе сьметника
сярод аднавоких катоу’
з  у’зьнятыми да гары хвастами…
Але марна!
Яму у’жо аникога ня у’пэу’ниць…
     ***
     Фанабэрыстасьць жанчын
Нас агароджваюць старыя сьцены
й мы маем тольки рэштки правоу’ -
мусиць на гульню у’ “дурня”?
Вось кут,дзе нарадзилася брыдкая думка
личыць грошы.
Вось маленькия шкарпетачки,якия
пэу’на за малыя дзеля Яго…
………………………………
…Нейкая казала – “новы чын
у’жо ня адшукаеш.
Я гандлюю целам,а ты – паветрам.
Алеж тое ды тое агульнапатрэбныя рэчы…”
………………………………………………
З часам нават у’ маленькай мясьцинке
будуюць Трыюмфальныя Вароты…
…………………………………….
Кали хациш зьмяниць сьвет -
будзь фанабэрысты,як жанчыны
падчас рэгул…
     ***
     Неабходнасьць паражки
Што сьляпыя бачуць у’ва снах?
Будучую зямлю – як Ён?
…Грэки бачыли бязгучна лётаючых аньгелау’
з запаляными васкавицами…
Мольтке – па дзясёцера тупаючую пяхоту…
……………………………………………..
Рэчы у’ начы чакаюць датыку.
Лупляныя цыбулины падрыхтавалися
да прынцыповай гульни…
……………………………
Патрэбна паражка
каб пачаць сапрау’днае жыцьцё…
     ***
     Экалягичны закуток
Нейкая з жоу’тыми ходнями:
- Захапляюся банджам,
таксама шаную жлабоу’ ды прайдзисьветау’…
- А я чытаю Маркса.
- Маркеса?
- Маркса.У’ синим абкладзе як у’ мышахопцы.
Адчуваю тугу па минуламу.
………………………………….
Мышы – нашыя супярэчники па экалягичнаму закутку.
Мы у’ йим разам -
мы ды мышы…
     ***
     Адзиная падстава
Крыху далей высьвятлилася ягоная рацыя.
Высьвятлилася – яму было у’сёроуна…
Высьвятлилася што гэта й ёсьць адзиная падстава
гаварыць прау’ду…
     ***
     Чарговы пау’станец
Чужыя,як пасля сэксаваньня,
Яны разьвитвалися пасля сходу…
…………………………………..
А побак – за хмызьняком
нацягвау’ падштанки новы пау’станец…
     ***
     Куляньне дыктатарау’
Народзилася адразу  сямёра,
пайшоу’ радыёнюклидны дошч,
скокнули кудысьци грашовыя курсы…
Сецива!
Ад цябе ня схавацца.
Ты як сумленнасьць.
Дзесьци,паверхам вышэй,
гучна куляюцца дыктатары,
забруджваецца асяроддзе,
дзиваки зьдзиу’ляюць адзин аднога…
Але – спынь!
Клыцаю – й я звольняны…
…Дасьнедваю,
стамляю сяброу’ку…
…………………….
Сецива – гэта дзюрка з сьвету клапот…
     ***
     Бязконцыя сходы
Ён таксама трымау’ руку у’в агню -
Але ж атрымау’ вяликую рэнту…
Мы атрымали жыцьцё -
бязконцыя сходы з туги ды чаканьня…
…………………………………………
Робим выгляд,што мы выпадкова
у’ гэтых мясьцинах ды мясьцинках…
     ***
     Кали ты бяззбройны
Зау’сёды знойдзецца нехта хто гаворыць
адметнае – пагартайце справы!
…………………………………..
…Яны лупили яйки ды смажыли сала,
а йих имёны у'жо были у’ Списах…
Потым яны апынуцца у’ апошням радку,
дзе звычайна знаходзицца  Сапрау’днасьць:
кали ты бяззбройны – марна спадзявацца…
     ***
     Мяса па-сталинску
Шагал малявау’ гэта ясным,
а Малевич – чатырохконтным…
Я пытаюся – “што гэта – свабода?”
Дык кожны азираецца па баках…
…………………………………..
…Трэба у’прост крочыць шызыми аблоками
й хай малюцюткия “супрацоу’ники” шморгаюцца
нейдзе у’низе…
     ***
     Валы як каты
Вол здалёк падобны на ката.
Каханки зплялися у’ зьмяячым каму.
”яшчэ ня было аниводнай расы”,
Але закапали у’сих нау’коу’цау’
………………………………….
Па скитах выпрацоу’вали прыхваты самааховы…
     ***
     Цянки бязброу’нага дзяпанца
Цянки склау’ бязброу’ны дзяпанец
высьвятляючы дачыннасьць паколатага люстра.
     ‘На кожным поли
      па дзиу’наму беламу валу
      ды нейкия танканогия
      змагаюцца з ветрам…”
     ***
     Люты Цынь Шыхуан
Хаджу у’ скуры.
Як у’се…
Але кали мацаю сьцяг -
ён липне ад крыви…
……………………..
Люты Цынь Шыхуан нават абскубау’
за у’тай литарниц…
     ***
     Лёс нязьменных
Страциги ваявали Кападокию.
Филёзафы харчавалися ля гандляроу’
…………………………………………..
Нязьменныя ня у’цякаюць – няма куды…
Апошни з  йих выгадвау’ сабаку бея…
     ***
     Дэмаскироу’ка кульгавага Яговы
Хаваешся у’ сьпякотны пыл…
Алеж гараць вакол купины!
     ***
     Спаланёны дрэвам
спаланёны у’ часины аццураньня
дзяснами
я раблю малюнак на киславатай кары…
/алеж як хуценька бяжыць кветка
па галинце!/
…выказваю падданасьць,
у’здымаючы руки да тау’стапузага воблака
/падобна ценю на бункяру
пасьля нукляярнага атаку…/
……………………………..
…спаланёны дрэвам
адхиляю галинку,як
магчымасьць аб’яу’ки да литасьци…
     ***
     Сёмы раз
Мае рукавы дыхаюць…
бацянки апярэжваюць адзин аднога…
стрэмка шляху балюча-вострая…
…вырок агалосили тры мураша на карчу
ды жук на галинце…
……………………….
у’ кожным киу’ку ёсьць хвиля зьняменьня…
каляндар дрэва блытае…
…спадарожничай – быццам
я ничыйны сабака,а ты -
мая блаха…
азираюся ды ня бачу сьлядкоу’…
…кали пакинеш назау’сёды -
з’яу’ляйся мне на лихтару неба…
…дзеля апошняга кроку не хапила месца,
дрэвы пасунулися ближэй ды папярэджваюць…
я дазваляю сачыць за сабой…
…………………………………..
на сьвеце у’сё адбываецца сем разоу’ -
потым зьмяняюць загады гульни…
     ***
     Дазвол падохнуць
Кольки магчыма вытрымливаць катаваньне?
Ня болей за жыцьцё…
Бо кали дохнеш -
робишся дзюркай,якую
бязсэнсоу’на тузиць…
……………………….
Пры у’сёй маёй павазе да Статутау’ -
чаму здохлыя дазваляюць сабе здохнуць!?
Ци быу’ якисьци у’каз?
Ци тлумачэньне больш ранейшага  у’казу?
Чаму яны саромяцца займеньникау’?
…………………………………………
Палице каб адрозьниць йих ад нас!
Ци падыдзи ды лупани -
раптам ён здохлы!
Цикава таксама панадзираць
за йихним асобным жыцьцём…
Й вогуле магчыма здохлыя таксама дохнуць…
Ды так бязконца.
Яны хаваюцца у’ пустачы – таму
пильноу’ка траци сэнс…
…………………………
Час у’ладкаваць справы
у’ Сьвеце Иньшым…
     ***
     Катаваньне князёу’ны
“Ци яси скаромнае,брыдкая князёу’на?
А дзе скарбник ды баяры?”
…………………………….
Выходжу на паветра
з цяжкай думкай -
мы стварэньни
небяспечныя дзеля у’сих…
     ***
     Здзичалыя манахи
Сивыя голавы яскравяцца -
чатырнадцаты матроз цалуе зямлю…
У’в акне на сонячны бок – стапушачны стрэл…
………………………………………………….
Здзичалыя манахи ды каты
жывуць у’ верасовай пусташы…
     ***
     Бег па иржышчу
бягуць па иржышчу
з вачами як хуткими колами,якия
нямагчыма спыниць…
Ён бачыу’ йих
бачыу’ людзей аднаго семяна
адной яблыни
…аднойкавыя пупы -
таму што ад аднога Слова!
Яны ж ня ведали Яго,
иржавую каску у’в иржышчы…
”бачу вас” – чули Яго,
ня минуячага слабых ци
абасраных
сярод бягучых па иржышчу
да сонца,якое коцицца
нибыта яблык па падлозе…
……………………………
Таму што Ён ня бачыу’ -
а у’ваходзиу’
й мацау’ вочы як цыцки…
”Бачу вас,-мау’ляу’, -
зялёныя яблыки,
салодки сок…”
     ***
     Тольки некальки скокау’
Надзирая за кациным жыцьцём
сидзючы на гары з книг ды сьмецьця
сярод биючых па неу’рвах гадзинникау’,
имкнуся зразумець сэнс
кипцюра у’ попелницы…
………………………….
Цяжка быць аниким -
гнуцца нават недакуркам…
…………………………..
Алеж вельми патрэбна
пасьпець зрабиць некальки крокау’
на сходах з минулага да даху…
     ***
     Сумны тэрмин
Сярод иньшых выкапняу
Я самы бадзёры…
Мы выканали сваё вызначэньне…
………………………………….
У’ нашай будзе з кардонак
ля пакинутай вёски
жыве павук,яки
аматар сачыць за падаючыми зорками…
Нас шукаюць
рыхтуючыяся да зимы мышы,
а у’ зьмяячым гняздзе
у’жо апанавала летаргия…
……………………………..
Гэтым часам зпоу’нилася
дваццаць гадоу’
дрэвам на нашыих рэштках…
     ***
     Недацёмак
Йзноу’ ня вытрымаць вершаскладу.
Яго трамаюць дзьвума пярстами -
бо ён сьмярдзиць нейчым
кали пах жанчыны злучыць з пахам сьметника.
…Калисьци вершаробы размау’ляли гучна ды брыдка,
палили дзешавейшае,
жанчын пазьбягали,
складали радки бяз прыкметникау’,
жыцьцё канали мнагакроп’ем…
…А зараз крочуць на зялёнае сьвятло,
ня сочуць за зброяй,якая засталася
ад часоу’ у’циску ды адзиноты…
Нават палохаюцца мышау’!
Ладзяць мышахопки!
Шмат у’жо злавили.
Моцна у’зрушваюцца кали мышахопки клёцаюць.
………………………………………………..
Калисьци й я пачынау’ радок литарай “я”.
Гэта было няцяжка.
Янават спрабавау’ павяличыць гэтую литару.
Але займеньник з вяликай литары
быу’ у’жо заняты Йим,
а писаць у’радок “яяяяяя”
я недацёмкау’.
Недацемак я…
     ***
     Да Боба Дзилана
Я у’прост няпрыстасаваны…
Хацинка,жанчынка,жыцьцинка…
Звычайна я адказваю “не”,
адыходжу па шашы у’ Никуды…
………………………………….
У’сё добра,маци…
     ***
     Вяликае жыта
спачатку йих цягнуць да печау’
паляць
зьбираюць попел у’ мяхи
ладуюць у’ цягник
вязуць
кидаюць попел у’ глебу
ды вось -
расьце вяликае жыта,
якое размау’ляе па-руску,пшэцку,жыдоу’ску…
…й было яго - ня з'яси!
     ***
     Часьцина кожнага
Аднойчы я зраблюся нябачным
ды пойду ад старонки да старонки
перасоу’ваць нирвану ды жаль,
екстаз ды у’стрыманасьць
пакуль кожны ня зробицца
часьцинай кожнага…
     ***
     Месца дзеля слоу’
Мару каб слова падпальвала паперу…
…………………………………………
Сярод прывидау’ Крэва я буду галосиць
ня спыняючыся ка6б набраць паветра…
Я буду гаворыць бязсаромными рухами
ня болей бязсаромными за мае думки…
…………………………………………….
Думки здзешавели – йих зрабилася боляй!
Йих пачали рабиць як келбасы!
Алеж чалавек – гэта ня жыцьцянарыс.
Гэта – прыдумак пра тое,як дзяцянё верыць у’сим,
содзиць з’рваныя кветки йзноу’ у’ глебу,
палохаецца цемры…
Й далей -
адчальвае у’в грымкацеючым канцейняру
да берагоу’,у’шпиляных пахиляными слупами
й вяртаецца з жалезьзем замест рук…
……………………………………….
Словы трэба зьвярнуць на месца,
да званилых инцярнацких пакояу’,дзе
робяць любоу’,як
цягнуцца на апошни паверх…
Дзе чакаюць начы каб пачаць жыць,
пачаць гаварыць…
…………………….
Ци гэта таксама тольки словы?..
     ***
     Ахвотка зьбирацца у’ наталач
Я звяртаюся адразу да у’сих…
Айнштайн! – Кольки важаць твае хмурыны?
Магелян! – нацягвай бялизну вятрыл!
А ты,Кромвяль – ня тыч у’ рэбры
жалезным  пярстом!
……………………….
Мы згуртуем вас у’сих у’ вяликую наталач
й вы зробяцяся прасьцейшыя…
…………………………………..
Бач – Сянека ходзиць на цырлах…
     ***
     Испыт псыхадосьляду
Венски псыхадасьледник
глядзиць у’ закратанае акно лякарницы -
стары сцыць на далонь,
доу’гаю ад дрыготы…
А ты што бачыш,франкфурцки мятуценьник,
у’ вачах жуючых чуйингам?
Дакуль ты будзеш помсьциць за газавыя каморы?
Дзивися – у’жо Адвечны Жыд чытае прапановы
аб продажу у’дзелау’ зямли…
Ты личыш – ён таксама працуе на  сиайгэй?
Адкажы й ты – калужски настау’ник
як бязвясомасьць зьмениць тэхнику палавой дзеи…
А пагуль што галоу’ная нагода гендзернай няроу’насьци -
цягацень Н’ютана…
……………………….
Вато!Як самапачуцьце тваих падпаскау’?
Ци ня дрочыць йих трыпяр?
Хутчэй ламай свае кисьци
ды раби барабанныя трэсачки!
…Сасалки Воли у’жо чырвоныя!
     ***
     Кажы “не”
Нейдзе у’ таннай карчме
выпадковыя грошы ратуюць былых пераможцау’…
…Чаму у’вогуле “былых” так шмат?
…………………………………………..
Цикавиць тольки магчымасьць иснаваць…
Гуманисты,падобныя адзин на аднога,
паспрабуйце пасварыцца!
……………………………
Кажы “не” – дык николи не памылисься…
     ***
     Вытрымаць аблогу
Зау’сёды з’яу’ляецца нехта у’ падсьцилцы
як у’ рымскай тозе…
Памятаеця интернат?
……………………….
Вогуле не абавязкова быць прыгожым -
дастаткова моцна циснуць на паскорвацель…
……………………………………………….
- Памнож на мильён – дык атрымаеш у’ еу’ра…
- Ты не стамиу’ся?
- Спытай муры,якия вытрымали аблогу…
     ***
     У’ касках як званах
Пачвары у’ва сьне  у’сё ближэй -
як сябры з жонками…
………………………..
Са мной николи ня згаджаецца нау’ковяц,
якому прыбиральшчыца у ‘ ружовых падспадницах
прадзирае шкло ад зимняга бруду…
…………………………………….
Засьпявайце галосна – у’ касках як званах!
………………………………………………
Ён выкладау’ лежачы на падлозе,
Крышку перасоу’ваючыся дзеля чарговага цезису…
……………………………………………………….
Дзиу’на,але зау’сёды
знаходзиу’ся адзины вершароб,
кали падпальвали барак…
Алеж гэта прадугледзил яшчэ Платон…
     ***
     Адражоныя люстрам
Веняцыянцы!Пазычце зялёнага шклу,
бо бачыцца надта ружовым…
……………………………….
Яны выходзили як адражоныя люстрам -
хударлявыя але рашучыя…
Радки запавету лунали у’ паветры,
нямау’лятки нараджалися ды адразу
выносили дошки у’ калысках…
Кожная жанчына мела таямницу…
…А далей распрацавали хутки бой
 ды конныя Панятоу'скага у’зьняли пыл
нейдзе па-за Смаленскам…
…………………………….
Кали Ён крочыу’ па Гяу’сяманскаму гаю,
дык спыняу’ся ля кожнага дрэва…
     ***
     Хай тольки пачнуць
Бач – бязконцая чарга старых
пау’зе да шпитальнага у’ваходу…
……………………………………
Хай Пёпл пачнуць,а Писталз працягнуць…
…Хай тольки пачнуць.
     ***
     Погляд на Волю
Гёльдэрлин!Што бачыш ты у’в акно свайго пакою?
Як швабы нарыхтоу’ваюць бульбу на шнапс?
………………………………………………….
Так.Магчыма Воля надыходзиць цалкам голая.
Алеж ведаеця – атак марской пяхоты
неабходная умова…
     ***
     Рэч-у’-сабе
У’ Парыжу страйкавали.
Лепшы вучань пераличвае дасягненьни камунизму.
Драчыльшчыки за апошнями сталами сканцэнтравалися…
Найбольш прасунутыя вучаницы каньсьпяктуюць камасутру.
…………………………………………………………………….
Вершаробства – гэта вандроу’ка праз час,
нейкая бязсэнсоу’ная рэч-у’-сабе,
якой зьяу’ляецца кожны да першай
палавой дзеи…
     ***
     Месца дзеля вячэры
Кали распрацавали гусячы крок,яки
за некальки гадзин рабиу’
са звычайнага бюргера
чалавека бяз кишеняу’
Яны,калашматыя,з захапленьням
хадзили вакол ратушы…
Пыл у’здымау’ся й скураныя штаны
патроху спадали…
…………………….
Амаль праз чатыры стагоддзя
мы выскарупилися з ау’т
й адразу зразумели – гэта вельми у’далае
месца для вячэры…
     ***
     Асабливасьць карыстаньня
Дыялектыку прыстасавали да разлику прыбирален,
хаця спачатку – да высьвятленьня сэнсу жыцьця…
Кожная рэч мае дзьва баки.
Гэта тычыцца слоу’ й думак,
таксама тыпова дзеля каханьня…
…………………………………..
Пажывем яшчэ крышку,
бо невядома як нами карысталися…
     ***
     Выбух скарупы
Скарупа выбухнула й Дали пацягнуу’ся да мальберту.
Сябра Троцки гне капот ау’та.
Працуюць лазьни.
Лёзунги зьвешваюцца з дахау’ як сталакциты…
На пляцу тау’куцца.
Потым вароты адчыняюцца й выходзиць калёна.
На вольнае месца зьбираецца тау’пень,
а праз тыдзень й яны у’жо здольны забиваць…
     ***
     Жоу’тая падводка ды бляшаны цыпялин
Жоу’тая падводка патанула з вяликими бурбалками,
Але бляшаны цыпялин лека перакрочвае мяжу.
Новае зрабилася бязпакараным й няма ахвотки
чысьциць зубы.
Прыгажуньни плятуць вянки з улётак.
Вакол – аматары безнадзейных лацярэй…
     ***
     Помник Невядомаму
Дзеци ахлакратау’ цотка пяшуюць
да помнику Невядомаму.
Дробныя падзеи зноу’ згуртавалися  па артыкулах.
Рэки цякуць па колу.
Эканамисты пястуюць марских дзюдзькау’.
Прапануюць у’знавиць дзеткароджаньне.
Злавили сьнежнага чалавека – ён гаворыць па-руску…
     ***
     Марнае чаканьне
Ён прагарнуу’ книгу.Забиу’ муху.
”Ничым чалавечым ня трэба грэбаць” – зацикавила…
Кали пачалися зьмены,у’прост
пачау’ блудзиць.
Яму прабачали – й лад й жанчыны…
Спроба пераспрэчыць ау’дыё – яго
самы моцны у’чынак…
Апошни раз яго бачыли у’ карчме
з дрэнными адозвами…
Ён выходзиу’ пахистваяся,са словами – “у’сё”…
У’ кишэни быу’ квиток
на ранишни цягник…
Яго чакали блудотки ды выканау’чыя паперы.
Але марна…
     ***
     Глынок воли
Апошни пау’станец абскубау’ доу’гия валасы
пазирая у’маленькае люстэрка…
У’се сконьчылася…
Йзноу’ магчыма будзе у’бачыць на гистарычных здымках.
Пачалося чарговае шаленьства,кали
спрабуюць у’сталяваць лепшы лад
як назау’сёды пазбавицца ад шклотары…
Але крама працуе па раскладу,а прймальная кропка -
па натхненьню…
Дзеци цягнуць книги на продаж.
Састарэлая настау’ница пиша листы да “установы”.
Гисторыя идзе задарма,а нярухомасьць даражэе…
Дыктатура наступае народау’ладдзе
й робицца непатрэбным нажылае…
Потым будуць пытаць адзин аднога -
што гэта было?
Адказваю – глынок воли на у’сё жыцьцё…
     ***
     Перашкода будучыни
Шэраг у’зрастае злева у’права
але зау’жды скончваецца недаросткам…
Восень пачалася амаль адразу за вясной,
алеж гэта растлумачыли
як й выники галасаданьня…
……………………………….
Будучыня надыходзиць адкульта ззаду
й сустракае нашыя патылицы…
     ***
     Пацуки Ёркса ды Додсана
Ёркс ды Додсан – хлопцы з зау’жды
зашпиляными гузиками,навыдумляли такога!..
Скочучыя пацуки  - чули?
……………………………
Настау’ница сэксавага жыцьця у’ старэйшых клясах -
Яны у’жо у’сё ведаюць…
Трохи раней праз дзьверы з шыльдай “Жыцьцё”
у’вайшли папярэдники й
у’здымаючыся па брудных сходах
прамовили – “не”…
     ***
     Вяликая колькасьць ценяу’
У’ парожним рукаву рукапацисканьни цискаюцца
як цискалися зау’жды ля парожни…
………………………………………
А вы спрабавали з трыма ценями за плячыма
хадзиць па начных вулицах
…Вакол нейкия непатрэбныя рэчы.
Ведаеце – у’начы папиць вады
як прайсьци тау’пень…
     ***
     Калисьци памрэм
Хаця гэта непазьбежна,
мала хто у’пэу’няны…
Па-першае,у’ нашыих пашпартах
няма старонки – “сьмерць”…
……………………………..
Кали бачыш шыльды новых крам,
таксама магчыма у’пэу’ницца у’ бязсьмяроцьци…
     ***
     Стан зьмены
Стан зьмены у’першыню
падсачыли у’ бардзелях Страсбуру.
Й зусим ня Оу’вян -
бабцы з падпиляными кипцюрами…
У’прост зьмяни партнёра!
………………………………..
А у’жо значна пазьней падхапили жыдакамисары
як стан зьмены месцажыхарства…
     ***
     Вар’яцки здымкароб
Вар’яцки здымкароб – ты зрабиу’ з мяне
Напалиёна,яки жыве у’ пиу’ницы!
……………………………………….
Николи на маим плячы
ня адпачывау’ вярцилёт,
а гэтая тубылка
у’прост пракрочыла мимадалей…
     ***
     Цуд сецива
я у’ваходжу
у’ хискую дрыгвоцинку сецива
сьлепа пасоу’ваюся -
раптам сустракаю халодную,жывую
дзявочыю нагу…
     ***
     Чорны сьцяг.Чорны хлеб
Як барсялонски бязу’ладник шалею
ад бязпакаранасьци.
Скрабу яйки у’ кишэни,
глыбокай ад дзюрак…
Так!Забиць лягчэй чым выслухаць.
На мур сцым.
…Так будуць й на нас.
З у’партасьцьцю праваписнай памылки
супрацивимся…
………………….
У’ гэтым падземьи пах миндалю,
жанчына з тварам,ня бачным з-пад веяк…
…Рукаць зброи кранае фалас.
Ранак разцягваем як дзею…
…………………………….
Нейдзе надрукавана – “салодки як пыл…”
…Апошняя наша каштоу’насьць – блудзи,
цытаты з Старога Запавета тырчаць з йихних дуп…
…………………………………………..
Гистор’я адвядзенам некальки радкоу’.
Мы у’в ёй будзем пакинутыя
як пабыльцы маленькай вайны…
…………………………………..
Чорны сьцяг.
Чорны хлеб.
     ***
     Выник кампаньи
Я знайшоу’выпадкова дзиу’нае месца.
…Закидана плюшчаными пиу’ными пляшками.
Побач – сажылка з нейкай фиялетавай вадой…
Нешта нагадваючае штучную траву мелася на им.
Вогуле у’сё выглядала надта штучна,
як кали на шкле намаляваць моцна-зялёныя аблоки,
а вакол раскидаць зкарэлыя кисьци замест кветак…
………………………………………………………
Магчыма яны адышли на каротки час.
Ци яны наведваюцца тольки на каротки час
й тады у’ся прастора напихваецца ихними целами
ды таусьцянушчыми клумками…
А магчыма им ня хапила агульнай бяды –
чагосьци нагадваючага нащэсьцьце божых каровак…
………………………………………………………
Хутчэй за у’сё яны у’жо ня вернуцца…
Павук зацягнуу’ галосьник сецьцю…
Трохи далей трусы абнюхваюць нешта зкарэлае.
Падхапиу’ пляшку – за минулы год…
Расхистаная илюстроу’ка,
гитара з ниводнай струной.
……………………………….
Хутчэй за у’сё гэта выник чарговай кампаньи,
кали папили бязкоштнага пива,
прагарнули илюстроу’ку…
Што яшчэ заставалася рабиць? -
разышлися,
цягнучы клумки
у’в яких – маленькия ружовыя трусанятки,
дзеля яких,магчыма,яны й зьбиралися…
     ***
     Права на адзиноту
Я гигачу ад Статутау’…
Им  месца у’ прыбиральнях…
З у’сих првоу’ мне не патрэбна аниводнае…
Час у’жо высьвятлиу’ кошт деклярацый -
дыктатары сморкаюцца у’ старонки Статутау’,
набухлыя ад крыви няу’расьценикау’
ды шызойдау’…
………………….
Я патрабую права на адзиноту!..
     ***
     Вынаходництва чалавека
Чалавек – гэта хворае ймкненьне
да непатрэбных рэчау’…
…………………………
А хутчэй за у’сё – щтучная выява,
час вынаходництва якой -
кали адзин у’першыню забиу’ другога…
     ***
     Статут мяханичных пацукоу’
Кожны мяханичны пацук
мае права
грукатаць ды кациць куды хоча
грукатаць ды кацицца
грукатаць
     ***
     Сэнс назвау’
Вядома – у’ назвах сьпевау’ болей сэнсу.
Гэта Сафокла шануюць нават мухи…
     ***
     Цудоу’ная гара
Ёсьць нейдзе цудоу’ная гара.
На яе адначасова у’зыходзяць варожыя баки…
     ***
     Непазьбежнае адрачэньне
З воблакам пару адчыняюцца дзьверы
й на прыпынак зходзяць людзи
з тварами амниставаных.
Нечакана мяне пытаюць – ‘дапамажыця,калиласка
набыць добрай бульбы?”
………………………….
Як пчала зьбираю рэштки размоу’
Й у’пэу’ниваюся – сёньня ня адракуся!
………………………………………….
У’ вялизным жоу’тазалатым ваколмалюнку
штукары заварушылися
ды зноу’ зкамянели…
Вось я вам! – пагражаю…
………………………….
Трава прарастае у’ лёд.
Ставиш ноги як у’ пусты ворах.
Нешта падобнае адчувау’ вынаходник дынамиту.
……………………………………………………..
Ён азирнуу’ся ды скокнуу’ за рог,
прытрымливаючы доу’гаю хламидзяну.
Алеж адциски засталися!
Да их пачали прыгледжвацца старыя…
…………………………………………
Балваны на будынку ледзь чутна перамау’ляюцца -
- ”Цяпер ня робяць таямниц з абортау’…”
-“А ци жадаеця пачуць верша?..”
……………………………………..
- “Час адракацца” – буркнуу’ мимаходзец…
На ягоным плячу у’ладкавау’ся вялизны крумкач.
”Вось як?
Яшчэ пасьпею…”
     ***
     Малюнак часу
Ён адышоу’ у’ чацьвер.Казау’ за запалками.
Перад гэтым ён агучыу’ верш
дзвом прайдзисьветкам…
”Ты бывалы?” – спытала адная,
цягнучы халяу’ную тытунёу’ку.
У’ другой вочки глядзели у’ розныя боки.
………………………………………………
За им сачыли пасля другога шампаньскага.
Ля вакна шуляры “рабили лаха”.
Нехта у’в адной шкарпетцэ сунуу’ся прыпалиць.
Моцна сьмярдзела…
”У’се танныя бабы мае” – казау’ ён
дзёршы цыпки.
…………………
У’се вакол были маладыя.
Аминь.
     ***
     Падстава да недаверу
Ратуюць за зьмену у’моу’ карыстаньня
прыбиральнями ды лясами.
Наближаецца хвилина цудау’ -
кульгавыя сталы робяцца у’стойлявыми…
Але да йдыльи яшчэ за далёка.
Вялизныя  бусы ляцяць мимадалей -
партугалы так глядзели на бераги,дзе
тубыльцы гандлявали палонными….
………………………………………..
Плякат пакидае падставу да пачынку -
здымаю старога дупадраньца ды разважаю
аб неабходнасьци завесьци яшчэ анную чалавечынку.
Цягне на нейки у’чынак.
…У’ вачах суки – насьцярожанасьць.
Дзяу’чынки разважаюць аб палитыцэ
як калисьци – аб Фрэйдзе ци Караткевичы,
распранаяся да гусячай скуры…
………………………………..
Ён падрыгвае нагами у’ва сьне -
таму няверагодна каб ён чытау Ницша…
     ***
     Самае людау’ладнае мастацтва
Дадумка швындникау’, вольна-ды нявольнананятых,
у’сих,чый здабытак – минулае.
…………………………………..
Цыркач ды махляр,паручник ды радавы
прышпильвай побач -
швэцкая блудота ды аднавоки Даян,
на Трафальгарскай плошчы – нядзельныя гыпи
цяракт нейдзе – шма мяса,
Брэжняу’ лыбицца,
побач – смуглявая дзеу’ка з вяликими грудзьми
глядзиць у’прост на сонца,
нейки лабух з гитарай…
……………………….
Калисьци будзе выглядаць сьмешным
як кожная надта доу’гая вера,
лепей казаць – у’пэу’нянасьць…
Алеж гэта – самае людау’ладнае мастацтва!
     ***
     Апошни лягиянер
Апошни лягиянер зьвярнуу’ся з Ау’гану…
……………………………………………….
Трохпалыя нашчадки былой у’хвалы
яшчэ спрытна зьвёртывали паперку з тытунём…
Цяпер бачна у’ прыцэл ЦиВи -
балярына з жалезными рэбрами,
у’ баляруна – няверагодна вяликая матня…
……………………………………………..
Калисьци яны скубали штыками сьцены
- Сикейрас нават ня марыу’! …
…Гучныя калены Райхстагу…
     ***
     Няверагодная прапанова
Як да машыны часу стау’люся да грамадскай прыбиральни.
Татлин!Нават ты ня здольны так перакрыжаваць чыгун.
Гэты саньцехник меу’ фантазыю Гойи…
……………………………………………
- Ци не жадаеця залаты зубок?
Айн мамэнт – ды маеця рэч…
- Не.Я аднойчы адпачывау’ самапёхам…
Дык ведаеця – розных сустрэняш.
Мне ледзь акуляры не пабили…
…………………………………
Бач – гандлююць дыплёмами,як индульгенцыями,
у’прост ля у’ваходу да гандэльни…
…Дык вось.Я таксама прапаную
няверагоднае слова – Воля,
прысмактаны да айчыннага бруду…
     ***
     За працяглае чаканьне на визу
Майсей сорак гадоу’ чакау’ на визу.
Цяжка у’ явиць – сорк гадоу’ яго слухалися…
Алеж гэта неабходны час
каб нас пачали разумець дзеци…
…………………………………..
Кали ты зразумееш мяне,
навыклая да паху сьпермы
ды танным падарункам…
У’ чарговы раз ня пвзнаеш мяне…
А калисьци мы слухали рок пад васкавицу…
У’ амбасадзе невяличкай дзяржау’ки
тухнули вокны воднае за водным,
службоу’цы з цяжкасьцьцю працискалися у’ буду…
Васкавица аплынала па бутэльце…
     ***
     Фантастычны прадуглед
Дык што нараджае чалавека
кали ня прага да назираньня зорак?
……………………………………….
Глядзиця – ён падыйшоу’ ,цяжка
абапираючыся аб кастыль,
а яго ня пажадали нават слухаць…
…………………………………….
Магчыма я памыляюся.
Магчыма у’пэу’нянасьць у’вогуле не патрэбна -
хай дзяржава вырашае у’си пытаньни!
Я згодны з вами,былыя бойни -
ча-ла-век – гэта надта доу’га…
…………………………………..
Мницца няверагодным,алеж
фантасты прадугледзили -
мы даручаем сваё жыцьцё зоркам,
заблытау’шыся у’ абвинавачваньнях…
     ***
     Будучыня вершаробства
Паводзины катоу’ пры Поу’ни -
бязумоу’на ня вартыя уваги вершароба…
…………………………………………….
Вершаробства – гэта тое,што перацерпиць У’ладу.
…Эляганцкае як рыби шкилет,яно будзе
иснаваць у’ глыбини Нацыянальнага Книгазьбёру…
     ***
     Адлик ад канца сьвету
Мне спадабаецца кали шмттысячная тау’пень
галосиць – “не-е-е”…
Гэта адбывалася нейкага дню ад Канца Сьвету.
………………………………………………….
У’парта шукаю прыкметы будучыни -
як блудота праявы сифилису…
     ***
     Цытата з ворага
У’ражаньни дзяцинства адчыняюць цяжкия дзьверы.
Мяханичны мужчынка зау’жды задаваляе.
Яшчэ у’цякаюць,але хутка их засмактае абыдзённасьць.
………………………………………………………………
Найлепшы лёзунг -  гэта цытата з ворага…
     ***
     Медны яблык Арыстоцяля
Медны яблык трымаю у’ руцэ.
Хутка ты ачуняеш
з вушами,доу’гими ад гука…
А пакуль ты сьпиш…
Па тваих заплюшчаных вочках
поу’заюць вужаки…
……………………
Фаланга Алеся Вяликага накироу’ваецца
да пиу’ницы…
…Нейкия дробныя мандавошки
кансьпяктуюць Карцезия…
………………………….
Пакуль-што ты сьпиш.
Але хутка ачуняеш…
     ***
     Спыненьне гадзиньникау’
Вельми стомляны,але захоу’ваюць бадзёры выгляд…
Выконвали загад па дэзактывацыи,
на у’сё жыцьцё закаханыя у’ сыгнал небясьпеки…
…………………………………………………….
Нянависьць пакуль што варушыцца у’ падзем’и,
але хутка будуць спыняны у’се гадзиньники…
     ***
     Лист з гета
Яны плюшчыли насы аб шкло -
й ня мели аниякага даверу.
Я размау’ляу’ з ими у’важлива,
як з суседскими дзецьми…
……………………………
Пакрысе яны супакоилися.
Так.Павинны падаць цягник
й яны ад’едуць
сидзючы па-шасьцёра па лавах
раптам ачуняючы на прыпынках
й зноу’ку засынаючы на доу’гих перагонах…
……………………………………………….
А у’чора надышоу’ лист.
Яны пишуць,што не хапае хлеба
й зусим няма тлушчу…
     ***
     Быць супраць
Дык пачасту’ця мяне
чырвоным мясам верша!
…………………………..
Ведаю самае галоу’нае слова.
Гэтае слова – “Супраць”.
Яно тлумачыцца – “Быць”.