Людмила Шарга. Такое случается

http://stihi.ru/2018/03/13/5259
 
Такое здараецца ў сакавіку, калі
становіцца адталай зямля і вада
становіцца цёмнай вадою
і пахне ўвесну  бядою.
Там месяц нашэптваў мне малады:
не стой у акна,
не хадзі за вадой,
за снегам ідзі – ён растане,
ад бед і следу не стане.
Такое здараецца ў жыцці, калі
няпрошанай госцяй прыходзіць бяда
і сквапныя цягне далоні,
пануе ў сэрцы і ў хаце,
у якую нядаўна, як быццам учора,
на кліч асветленага сонцам двара,
дзе юнацкасць і радасць плюскаліся,
сябры і сяброўкі зляталіся.
А сёння сумна ўздыхае струна,
снег растае і растае на небе месяц,
і жыццё, раптоўна гартаючы,
душа адляцелая растае.
І мне застаецца – усяго-нічога,
сумна пры сустрэчы ківаць галавой,
вышукваць памяці крошкі
і памятаць мігатлівы профіль.

…такое здараецца…
Проста жывеш,
па вуліцы, сталай роднай, ідзеш,
а вуліца сляз не хавае
і плача і плача і плача.
Туманамі поўніцца сакавік і…бядой
і час сыходзіць за адталай вадой,
і зноў глядзіш ва ўчора ты
і не спасцігаеш страты.

  Перевод на белорусский язык