Зорачцы

Заззяла зорачка ў душы
Ды малахітам
І стала мне, што ні кажы
Цяплей нібыта!

І родны голас, як званок
Праз телефон
Пазнаю між усіх жанок
Цудоўны звон!

Бяжыць вясновым ручайком
Бы сонца ён
Звініць у небе жаўруком
І жывіць сон

Аб днях цудоўнае вясны,
Што не забыць,
Каб не змаглі мы быць  адны,
Мы ж стужкі ніць!


Рецензии