Спакуса
У нас не склалася каханне.
У фіярытурах неўзаемнасць.
Ты ў раўнадушшы не гатовы рання
на ля дыез медыятыўнасць.
Яшчэ два месяцы назад
мяне чапаў уступ ад хлуса,
Маёй душы астылы сад
і не падумваў пра спакусу
Кахаць, стаць хваляю марской,
піць асалоду хваль сугуччам,
Какб блакіт неба нада мной
кідаў праменьчык шчасця з тучы.
У нас не склалася каханне...
Мяне трывожыць віртуальнасць.
Ты не гатовы мяняць рання
адлегласці нязвыклую танальнасць.
Пасаж... І лопнула струна
пашыраючы смутку каралі.
Я не з табою. Я адна
ў палацы з трэснутай эмалі.
Перевёл Максим Троянович
Надежда Воробьёва. Искушение. Рус. Бел
© Copyright: Максим Троянович, 2018
Свидетельство о публикации №118030801576
Свидетельство о публикации №118030801576
Рецензии