А. С. Пушкин. Пекарь

Паэт пячэ свой верш адзіны,
Словы камечыць, нібы цеста,
Пакуль не стане ён на месца,
Ачысціўшы ад шалупіны.

Усё гэта, як у кацёл, на спешку,
На папяровы ліст шпурне,
Нібы  ліслівы мёд глыне,
Замажа гаркату, насмешку.

Пячэ, радкі і дзень, і ночку, -
Не купяць аніводны свежы
І пекар сам сваёю ежай
Душыцца вінен у адзіночку.

   Перевод на белорусский язык


Рецензии