Сонейка! Ідзі ка мне ў ложак!
Адразу стане сэрцам двум цяплей
Прытруцца яны нават вельмі гожа
І душам нашым стане весялей!
Мы сцішымся, як мышы пад мяцёлкай
Сашчэпім рукі, каб мароз не раз'яднаў
І ноч падасца не такою ужо золкай,
Калі з'яднае плён сумесных спраў.
Хай нас яднаюць думы і памкненні,
Што нам наканаваў Бог у жыцці!
Хай застануцца ў памяці імгненні,
Што Усявышні разам даў прайсці!
Каханай жонцы!
© Copyright: Станислав Шастак, 2018
Свидетельство о публикации №118030211179
Свидетельство о публикации №118030211179
Рецензии