Выгнання слодыч
Хой шчыміць сэрца да пакуты
Выгнанне не праходзіць міма,
Бо да яго ты сам прыкуты!
Выгнанне твае мары строіць,
Каб родны кут хутчэй вярнуць.
Выгнанне цябе корміць, поіць
І не дае ўначы заснуць.
Выгнанне - не жыццё а казка,
Бо калі ўспомніш родны край
Заўсёды побач маці ласка
Зялёны луг і сьветлы гай!
Выгнання слодыч і пакуты,
Бляск гарадоў, асвальт дарог
Я прамяняў бы на маршруты
Дзяцінства сцежак і дарог!
Свидетельство о публикации №118011307411