Спытала восень аб каханнi

Спытала восень аб каханні:
-Мо, скажаш, дзе яго хаваеш?
-Не адкажу табе ў жаданні,
Але няўжо сама не знаеш?

Вунь, бачыш, песціць на ўзлессі
Рабіну у каралях сонца,
І сцеле клён пад ветра песні
Дарогі золатам  бясконца.

І сее хмарка дожджык дробны
На рунь зялёную пшаніцы,
Каб колас ураджайны добры
Вясною змог закаласіцца.

Хіба, скажы, то не каханне
Зямлі і сонца, хмары з ветрам,
Без слоў, без марных абяцанняў
Зімой халоднай, цёплым летам?

Каханне рознае бывае:
Дзе - напаказ, а лепш - у сэрцы,
І той, хто сапраўды кахае,
Ніколі з ім не размінецца.


Рецензии
Замечательное стихотворение, слогом и содержанием. Ещё раз убедился в красоте Белорусского языка. Первые вершы в начальных классах писал на нём.
Новы удач ВаМ.
"""""""""""""
СпЫтала - видимо это вы имели в виду.

Евгений Япрынцев   03.12.2016 20:34     Заявить о нарушении
Валентина, именно - это.
Всего доброго.

Евгений Япрынцев   03.12.2016 20:39   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.