М. Багдановiчу

Ну вось і здзейсніла я мару-
Табе прынесла васількі,
А сэрца сціснулась ад жалю-
Ты свет пакінуў малады.

З чым параўнаць тваю мне долю?
Жытнёвы ў полі каласок.
Букет любові з кветкай болю-
Тваёй паэзіі"Вянок".

Дзе сэрца чэрпала натхненне?
Што мроілась на чужыне?
Ці вішань белае цвіценне,
Ці снег скрыпучы на дварэ?

А мо гучала  ў сэрцы песня
Дзяўчат,што ткалі паясы...
Звінеў жаўрук у небе веснім,
Скрыпелі звонка палазы.

А кашаль рваў надрыўна грудзі,
Стагналі хвалі за сцяной...
Ён тут не адзінокі будзе,
А з кнігай -вечнай і жывой.

Там мора плача ў сіняй бухце,
Тут сіні ў жыце васілёк,
Хвалюе душу,сэрца будзіць
Яго паэзіі"Вянок".

*Макси;м Ада;мович Богдано;вич (белор. Максім Адамавіч Багдановіч; 27 ноября (9 декабря) 1891, Минск — 12 (25) мая 1917, Ялта) — белорусский поэт, публицист, литературовед, переводчик; классик белорусской литературы, один из создателей белорусской литературы и современного литературного белорусского языка.Похоронен
в Ялте на старом городском кладбище."Вянок"-сборник его поэзии,изданный при жизни поэта.