Паспрабуйце вярнуцца...

   Задуменная восень у садзе адна...
   Ў цьмяным змроку таемная постаць...
   Налію ў гранёную шклянку віна,
   Адзінокую восень паклічу ў госці.

   Пасядзім за размовай за сціплым сталом,
   Прыгадаем ў мінулым, што сэрца параіць.
   Успаміны разбавім чырвоным віном,
   Каб стамлённае сэрца не раніць.

   Паспрабуем вярнуцца да тое мяжы,
   Дзе забылі пра нас і ніхто не чакае --
   Над магілай бацькоў, ледзь жывыя крыжы,
   Параскінулі рукі ў адчаі.

   Засынае размова - знайшла свой куток.
   Плача жаласна дождж каля саду...
   Як трымаецца моцна пажоўклы лісток,
   За галінку, ў канцы лістападу!..


         Попытайтесь вернуться.

   В саду осень задумчиво бродит одна...
   Силуэт в тусклом свете, как тайна...
   Два бокала налью золотого вина--
   Может осень зайдет в дом, случайно.

   Побеседуем, с грустью, за скромным столом,
   Вспомним всё, что нам сердце предложит
   И разбавим тоску, слегка горьким вином,
   Чтобы сердце слезой не тревожить.

   Попытаемся снова вернуться в мечты...
   Только нас там забыли, никто не встречает --
   Над могилой родных, чуть живые кресты,
   Вновь раскинули руки в печали.

   Засыпает беседа - нашла уголок.
   Плачет жалостно дождь возле сада...
   Я цепляюсь за жизнь, как последний листок,
   Что желтеет на ветке, в конце листопада.

                20.06.2015


Рецензии
Прывітанне, Лявонцій!

У лістападзе мінулага года выпадкова напаткала вашы творы - ўразілі.
Прабачце, на эмоцыях дазволіла сабе перакласці "Паспрабуйце вярнуцца..." на расейскую мову.

Асобныя радкі вашага твора ўзрушылі да глыбіні душы - радкі моцныя, сціслыя і дакладныя - ні дадаць ні зменшыць нельга.

Асабліва хочацца вылучыць

"Над магілай бацькоў, ледзь жывыя крыжы,
Параскінулі рукі ў адчаі."© Леонтий Обринский

Трапная метафара прымушае чытача адчуць ўвесь трагізм сучаснасці адносна пакінутых вёсак, балючага разрыву з продкамі, незваротнасці часу, боль, адчай, шкадаванне аб згубленых каранях...

Але між тым цепліцца надзея:

" Як трымаецца моцна пажоўклы лісток,
За галінку, ў канцы Лістападу!. "© Лявонцій Обринский

Таму перакладаючы ваш твор рупілася захаваць аўтарскую знаходку - маю рацыю сцвярджаць, што менавіта гэтыя радкі надаюць вершу асаблівы настрой і вылучаюць яго з сотні іншых твораў.

Лявонцій, вашы вершы здзіўляюць мяне сваёй глыбінёй і ёмістасцю метафар.

Спадзяюся, што на вашай страронцы з'явяцца новыя творы.

З удзячнасцю і павагай да вас і вашай творчасці,
Марына В.-В.

http://www.stihi.ru/2015/11/20/3523

П.С.

Прабачце, затрымалася з водгукам.

Марина Влада-Верасень   16.02.2016 10:38     Заявить о нарушении

Добры дзень, Марына!
Дзякуй Вам за чытанне маіх вершаў і пашыраную, змястоўную рэцэнзію(хаця ацэнка маёй творчасці
Вамі надта завышана). Амаль не пішу і на старонцы бываю рэдка, як і належыць аматару.

Што датычыцца пераклада. Шчыра кажучы, Марына, я не маю аніякага ўяўлення аб патрабаваннях
к перакладу вершаў і крытэрыях ацэнкі вершаваных перакладаў. Вось Вы пераклалі верш - і я Вам
за гэта вельмі ўдзячны.

Адзначу, што пераклад гэтага верша зрабіў і Владимир Бочаров 56 / Стихи.ру.

Яшчэ раз дзякуй, Марына, за добрыя словы.
З павагай да Вас

Леонтий Обринский   18.02.2016 14:01   Заявить о нарушении
http://www.stihi.ru/2015/05/06/1614

об этом переводе В.Бочарова идет речь?

Марина Влада-Верасень   19.02.2016 22:53   Заявить о нарушении
Почитайте на досуге, м.б. вам будет интересно...
http://www.stihi.ru/2005/02/05-1631

С наилучшими пожеланиями,

Марина Влада-Верасень   19.02.2016 22:53   Заявить о нарушении
На это произведение написано 5 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.